Ik zie wat jij niet ziet

Met verbazing en steeds groter groeiende verwondering las ik de jeugdthriller Attractopia .
Een verhaal geschreven door 41 jongeren , maar sluit naadloos op elkaar aan. Hoe kunnen 41 totaal verschillende jongeren uit alle lagen van de bevolking , nog experimenterend op het gebied van schrijven, toch een eenduidig verhaal schrijven en dit alles gegoten in éénzelfde schrijfstijl ?
Erik Persoons (1965) regisseur ,schrijver van theaterstukken) stelde dit boek als schrijfexperiment samen.

Luna, de hoofdpersoon in het verhaal , wint een VIP dag in een nieuw te openen attractiepark. Een attractiepark noemt ook wel pretpark . En Luna kijkt er dan ook ontzettend naar uit om een dagje pret te gaan maken daar. Samen met 9 anderen , die allen ook de prijsvraag wonnen, en hun vrienden staan ze vol verwachting aan de poort van het attractiepark . Maar reeds bij de openingstoespraak van de directeur gebeuren er vreemde dingen. Een elfde winnaar ,verklede personen , donkere ruimtes, mysterieuze verdwijningen …..
Luna is een meisje dat de pret daardoor al gauw verruilt voor de nodige spanning en er zelf het mijne van denkt , want wat niemand weet is dat Luna deze opeenstapeling van onverwachte gebeurtenissen al eerder lijkt te hebben mee gemaakt. Maar wie gelooft haar ? Heeft ze niet teveel fantasie ?

Attractopia is een goed lopend verhaal, in YA stijl geschreven. De spanning is vanaf het begin goed op gebouwd. Korte hoofdstukken houden de vaart er in en iedere nieuwe wending van het verhaal vormt dan ook een nieuwe uitdaging voor de lezer. Een boek geschreven door jongeren voor jongeren maar ook als volwassene goed te lezen.

Ook komende de kinderen in het verhaal (net als de 41 jongeren die dit boek gezamenlijk schreven) uit alle lagen van de bevolking , daardoor geeft Erik Persoons tegelijkertijd een onderliggende boodschap aan de huidige samenleving.