Waar ben je ?

Cornelia staat midden in haar leven en is getrouwd met Henk , als ze op een dag op het perron in Delft een vrouw ziet die wel heel sterk op haar lijkt. Niet alleen qua uiterlijk, maar ze heeft zelfs dezelfde kleren aan ! Haar jas, haar schoenen , net als Cornelia zelf heeft. Terwijl ze zich afvraagt wat ze heeft gezien , ziet ze de vrouw steeds verder van haar verwijderd raken. Opeens beseft ze, dat ze wil weten wie het is, en in een opwelling besluit ze de vrouw te volgen. Maar ze raakt haar kwijt. Vanaf dat moment houdt de mysterieuze vrouw haar in haar greep. Wie is ze ? Waar komt ze vandaan ? Cornelia gaat naar huis en probeert het voorval ter sprake te brengen bij haar man. Maar de ietwat tirannieke Henk, die haar negeert en kleineert staat er niet voor open. Een tijdje houdt ze het voorval voor zichzelf ,maar dan besluit ze het te delen met haar beste vriendinnen. Ze vertelt hen dat ze denkt dat ze haar tweelingzusje na zoveel jaar heeft gezien. Maar is dat mogelijk ? Immers, haar tweelingzusje Geesje is kort na de geboorte overleden, is haar altijd verteld en haar vader nam haar regelmatig mee naar het grafje. Een paar dagen na haar (hun gezamenlijke) verjaardag, 6 januari, besluit ze zelf een bezoek te brengen aan het grafje. Tot haar verbazing vindt ze op het grafje van Geesje een verse gele roos die er hooguit een paar dagen kan liggen. Wie is er geweest om die neer te leggen ? Samen met haar vriendinnen start ze een zoektocht, maar dat valt niet mee, want iedereen die er wat van af zou kunnen weten is inmiddels niet meer onder hen, en oude archieven zijn verloren gegaan. Haar vader zou het kunnen weten, maar die zegt dat haar zusje destijds echt begraven is. De enigen die in haar blijven geloven zijn haar beste vriendinnen, maar als het spoor telkens opnieuw dood lijkt te lopen, geven die het uiteindelijk ook steeds minder kans van slagen. Maanden gaan voorbij, haar man heeft haar ondertussen in de steek gelaten voor een ander, en zelf vind ze dat haar leven geen inhoud meer heeft zonder haar tweelingzusje. Net na haar verjaardag, als ze denkt dat het zo niet verder kan, krijgt ze een boodschap en besluit ze om nog eens terug te gaan naar het grafje van Geesje. Tot haar verbazing vind ze wederom een gele verse roos. Wat betekend dat? Is haar zoektocht dan toch nog niet ten einde?

Goed opgebouwd verhaal, langzaam oplopende spanning, wat sterk medeleven oproept, wel redelijk voorspelbaar einde. Simpel geschreven, maar leest daardoor juist prettig. Niet te veel details, wat het voor iedereen leesbaar maakt.

Karakter van hoofdpersoon Cornelia is goed uitgediept. Een door haar partner onderdrukte vrouw, die uiteindelijk toch zichzelf sterkt en volhard in haar overtuiging, wekte de nodige sympathie op. Daarentegen kreeg ik , ondanks dat hij maar minimaal in het verhaal voor komt, al heel snel een hekel aan Henk, door zijn bazige gedrag, en zijn wil is wet uitspraken. De auteur heeft ze zeer goed neergezet.

Agnita de Ranitz (1952) volgde een opleiding Kunstgeschiedenis in Parijs en werd Egyptoloog. Daarnaast is ze een verdienstelijk beeldhoudster. Pas een paar jaar geleden volgde zij haar andere passie, het schrijven. Inmiddels woont de geboren Haagse auteur al 40 jaar in Frankrijk, maar ze bezoekt ons land nog regelmatig. De vrouw op het perron (2016) was haar debuutroman. Nog dit jaar (2018) hoopt ze haar tweede roman uit te geven.