Niet magisch genoeg

Net als veel andere lezers, ben ik altijd op zoek naar 'de nieuwe Harry Potter'. Sinds die serie boeken zijn weinig verhalen zo meeslepend en zo spannend geweest. Akata Witch wordt op veel plekken neergezet als 'De Nigeriaanse Harry Potter'. Dit brengt natuurlijk hoge verwachtingen met zich mee, verwachtingen die voor mij niet helemaal waar zijn gemaakt.

Wat Akata Witch goed doet, is de omschrijving van de wereld waarin Sunny leeft. Zodra ze erachter komt dat ze deel uitmaakt van de Leopard People, komen we in een magische wereld terecht waarin je chittim krijgt als je magie goed gebruikt en waar vreemde beesten zoals ghost hoppers normaal zijn. Er zaten zoveel interessante en bijzondere ideeën in de wereld van de Leopard People, dat ik het liefst een geschiedenis boek er van zou lezen en er alles over zou willen leren.

Helaas was het plot een stuk minder sterk. In het begin kabbelt het verhaal een beetje voort, en krijgen we de kans om de nieuwe wereld van Sunny te leren kennen. Al vanaf pagina 1 weten we dat er een 'big bad' is die door Sunny en haar vrienden verslagen moet worden. Als we tegen het einde dan eindelijk dit gevecht aan gaan, is het binnen een aantal pagina's alweer over. De spanning wordt gedurende het verhaal opgebouwd en juist wanneer je verwacht dat het echt eng en spannend wordt, beschrijft Okorafor in vage termen hoe Sunny het probleem oplost zonder ook maar uit te leggen hoe ze dit in vredesnaam heeft gedaan. Als ik het boek als kind had gelezen, was ze hier misschien mee weg gekomen, maar nu niet meer.

En hierin denk ik dat de vergelijking met Harry Potter misschien ook wel meer dan terecht is. Akata Witch voelt meer als middle grade dan als YA, qua vertelstructuur en taalgebruik is het meer gericht op jongere kinderen dan op YA en volwassenen. Het boek is geweldig als je op kan gaan in de wereld, maar zodra je iets kritischer kijkt naar het verhaal en de karakters, merk je dat Akata Witch toch niet magisch genoeg is.