Spanning ontbrak wel wat.

“IJsengel” is het derde op zich staande boek van Nathalie Pagie, vooral bekend van haar “Linders & Martinez” serie. Paradijsvogels, Casa Familia en Rio Grande werden grote bestsellers en met Casa Familia won ze in 2017 de Thrillzone Award voor Beste Nederlandse Thriller. Nadat ik haar matige debuut “De toneelclub” gelezen had, was ik dan ook erg benieuwd naar dit boek.

De titel van het boek doet erg winters aan, en het verhaal speelt zich dan ook af in het koude Zweden. Al lezend begrijp je de keuze van de titel, ook al kan je dit niet uit de flaptekst afleiden. Hetzelfde geldt voor de cover. Hij is mooi, maar doet me eerder aan een roman dan aan een thriller denken. Het komt een beetje te lieflijk over.

Het boek opent met het verhaal van de zwerver Rasmus, die zijn leven maar niet op orde krijgt en worstelt met ernstige jeugdtrauma’s. Om uit deze ellende te geraken heeft hij een plan uitgedacht. Dit kan hij evenwel niet alleen uitvoeren en daarom roept hij de hulp in van zijn vriend Mikkel, die ook nog een derde persoon, Torre, erbij betrekt. Met hun drieën werken ze het plan verder uit en gaag dan over tot actie, ieder om zijn eigen redenen.

Samen ontvoeren ze mediamagnaat Berndt Müller, en laten hem achter in een verlaten hotel op een klein eiland. Het blijkt echter dat het hotel helemaal niet verlaten is, en een klein meisje genaamd Svenja geeft Berndt hoop op redding. Maar natuurlijk is het allemaal niet zo eenvoudig.

Het verhaal is niet altijd even spannend, en deels voorspelbaar, maar wel erg vlot leesbaar, voornamelijk door de korte hoofdstukken, waardoor je toch blijft verder lezen. Apart is wel dat we al van in het begin van het boek eigenlijk weten wie de dader is. Maar de details van het hoe en waarom worden pas in de loop van het verhaal onthuld. Er is veel aandacht besteed aan de details, en de omgeving is prachtig beschreven. Je voelt haast echt de koude van de Zweedse winter tijdens het lezen.

Mooi is hoe je de personages ziet evolueren doorheen het verhaal. Sommigen maken echt een grote verandering door.

Rasmus zijn plan was gebaseerd op wraak, maar op het laatst beseft hij dat door Müller te straffen, zijn eigen pijn niet minder is geworden. En hij voelt zich schuldig over de afloop van de ontvoering.

De jongste dochter is een typische puber, die in het begin blij is dat haar vader er niet meer is. Maar gaandeweg begint ze hem toch meer en meer te missen, en beseft ze wat hij werkelijk voor haar betekent.

Berndt Müller wordt eerst afgeschilderd als een egoïstische en emotieloze geldbeluste mediatycoon, omdat dit het beeld is dat Rasmus van hem heeft. Maar gaandeweg leren we hem kennen als een gevoelsmens die veel van zijn familie houdt en ook het kleine meisje Svenja in zijn hart sluit.

Het personage dat me het meeste aanspreekt is toch wel Svenja. Een lief, onschuldig meisje dat niet weet wat de wereld haar te bieden heeft door haar geïsoleerde bestaan op het eiland, samen met haar zieke oma. Een dapper meisje, dat hulp biedt aan een vreemde man die ze in haar kelder aantreft.

De plot is verrassend, en het is mooi om te lezen hoe de verschillende verhaallijnen mooi samenvallen. Hoewel de motieven van de ontvoerders snel duidelijk zijn, is het toch onverwacht hoe alles evolueert en leidt tot een verbluffende ontknoping.