Negatieve toon overheerst

De mensenmarkt is het tweede deel van de trilogie 'Unplugged' van Donna Freitas. In het eerste deel hebben we kennis gemaakt met Skye, een virtuele wees in de Appwereld, een online versie van de Echte Wereld. Ingeplugd door haar familie met hoop op een beter leven. Nadat Skye illegaal is unplugged, blijkt de wereld waar ze zo naar verlangde niet wat ze verwacht had. Haar zus Jude heeft de leiding overgenomen in de Echte Wereld en zint op wraak. Op de Appwereld, maar vooral ook op Skye.  

In deel twee belanden we meteen al op de mensenmarkt. De titel zegt het al: een markt waar lichamen worden verkocht. Niet zomaar lichamen, maar de lichamen van ingeplugde mensen, iets waarvan de bevolking in de Appwereld niet op de hoogte is. Op die mensenmarkt is Inara, de beste vriendin van Skye, het pronkstuk. Een slinkse zet van Jude tegenover haar zusje Skye. Om Inara te helpen en de Appwereld op de hoogte te brengen van de lichamenhandel moet Skye met gevaar voor eigen leven weer inpluggen.    

Ook in dit deel komt de versie van de Appwereld, maar ook de versie van de Echte Wereld niet goed uit de verf. Ondanks alle omschrijvingen van de omgeving wordt het plaatje maar niet compleet. Het is onduidelijk hoe de plekken er daadwerkelijk uitzien en door de grote verschillen lijkt er geen eenheid in de werelden te zitten.    

Wat daarentegen wel erg duidelijk en tot in detail wordt beschreven is het gevoel en de gedachten van bepaalde personen. Je zit veel in de hoofden van de personen die per hoofdstuk naar voren komen: Skye, Kit en Rain. Daar waar je informatie mist over de Werelden waarin ze zich bevinden, krijg je een stortvloed van emoties en gedachten over je heen. Er is ook veel onnodige herhaling. Zoals nadruk die op gedachten wordt gelegd, door het woord twee of drie keer in een zin weer te geven.    

Daarbij komen er emoties aan bod die eigenlijk nog niet aan de orde hoeven te komen. Zo is Skye na een dag ontvoering al in strijd met zichzelf. Is ze verliefd op haar ontvoerder? Ook de verhoudingen van relaties onderling zijn niet passend. Zo voelt Skye zich jaloers en beledigd, in plaats van spijt te tonen nadat ze iemand heeft neergestoken die haar lief is. Ook Skye’s gevoelens voor mensen die zijn nog nauwelijks kent maken het verhaal, samen met haar perfectionisme en te veel toevalligheden, in het geheel ongeloofwaardig.    

Ook lijken alle zestienjarigen elkaar continue te dwarsbomen. Ze doen onaardig tegen elkaar. Zo zijn Lacy en Skye continue jaloers op elkaar en weet Rain ook niet wie hij leuk vindt. Kit twijfelt ook, want die wil ook niemand vertrouwen nadat hij in de steek is gelaten en ook Traider weet niet bij wie hij terecht kan.    

Iedereen in het verhaal twijfelt en het lijkt erop dat de schrijfster het verhaal open heeft gelaten zodat er nog van alles mogelijk is. Maar door de negatieve gevoelens die de overhand hebben - jaloezie, wantrouwen, verraad, onveiligheid - krijgt het verhaal een negatieve toon.    

Desondanks is de nieuwsgierigheid wel gewekt. Het onderwerp blijft interessant, zeker als je kijkt naar de werkelijkheid waarin digitale verslavingen ook daadwerkelijk bestaan. Zou Unplugged van Donna Freitas een werkelijke uitvoering kunnen zijn als we allemaal verslaafd zouden raken? En hoe loopt het af met de Appwereld en Skye en de rest?