Prachtig debuut over de vlucht naar een betere toekomst

Op een dag besluit de jongen van huis te vertrekken. Met de dreiging van naderende stemmen van dorpsgenoten, verschuilt hij zich in de olijfboomgaard. Stampende voetstappen boven zijn schuilplaats doen hem dieper ineen krimpen voor zover de nauwe ruimte dit toelaat. Als hij beseft dat het na enkele uren echt stil is, beseft hij dat hij voor het eerst in zijn leven echt alleen is. Bij het vallen van de avond verlaat hij zijn schuilplaats en na enige tijd in het duister gewandeld te hebben, valt zijn oog op een kampvuur.

Bij het kampvuur treft de jongen een gestalte in een deken aan. Het blijkt een geitenhoeder te zijn die al op leeftijd is. De jongen wordt meteen voor een ethisch vraagstuk gesteld: berooft hij de eigenaar van zijn zadeltas om iets te eten te bemachtigen of vraagt hij beleefd om wat voedsel? Het is de eerste stap in een geborgen vriendschap die de jongen niet eerder in zijn leven gekend heeft. Samen leggen ze een tocht af door het dorre landschap die misschien de poort naar de hel opent of de weg naar verlossing is.

Jesús Carrasco debuteerde in 2013 met de roman De vlucht. Een roman die hij schreef vanwege zijn eigen liefde voor het geschreven woord en niet om een bestseller auteur te worden. De auteur heeft zelf een achtergrond in de literatuur vanwege zijn werkzaamheden als redacteur.

De vlucht raakt de lezer op vele fronten. De scènes die beschreven worden laten de hitte bijna doordringen tot elke porie en de dorst en zure smaken van het schaarse voedsel voelen op de tongpapillen. Carrasco slaagt erin om een natuurgetrouw beeld neer te zetten van de omgeving omdat hij putte uit zijn eigen jeugdervaringen in de streek Extremadura, de droogste en dunbevolktste regio van Spanje.

Bijzonder zijn de poëtische volzinnen die Carrasco in zijn debuut gebruikt. Hij schrijft zo beeldend dat de scènes als een film in het hoofd van de lezer afgespeeld worden, waarin de kracht van de natuur een overhand heeft. Daarnaast wordt de lezer geconfronteerd met de moraal die in het boek naar voren treedt. Want welke keuze de jongen ook maakt, het blijkt verstrekkende gevolgen te hebben voor zijn toekomst. Er wordt daarom gebruik gemaakt van een mooi gedoseerde spanningsopbouw die de lezers laat afvragen of het de jongen lukt om werkelijk te ontvluchten aan zijn gewelddadige verleden.

De vlucht zou het beste gelezen kunnen worden onder de volgende omstandigheden: onder de bloedhete Spaanse zon die de huid kietelt en naast je een glas koud water om de dorst te lessen na het lezen van de droge en stoffige scènes waarin de jongen het pad van het leven bewandelt. In mijn lijst met toptitels uit de Spaanse literatuur prijkt de titel van Jesús Carrasco sinds vandaag tussen o.a. Carlos Ruiz Zafón en Eduardo Mendoza.