Iets treurigs, gebracht met een glimlach.

Een verhaal wat zich in een aantal delen afspeelt in een klein stadje in het oude Kroatië. Josip is getrouwd met een vrouw die geestelijk steeds verder achteruit holt. Ze hebben een dochter, die een geestelijke achterstand heeft. Hij heeft gevochten in WOII.

Inmiddels is hij machinist van de kabelspoorbaan. Eentje met weinig toeristen. De toeristen bezoeken het heldenmonument met de kabelspoorbaan. Josip heeft een minnares, Jana. Hij bezoekt haar eens in de zoveel weken in Zagreb. Soms zoekt zij Josip op. Beide vinden het prima zo. Tot Josip een brief ontvangt waarin hij gechanteerd wordt. Door de postbode, die heeft ontdekt dat Josip vreemd gaat. Hij heeft er enkele foto’s van gemaakt.

In het dorp woont ook Andrej. Een grote jonge vent, alleenstaand en postbode. Op een dag krijgt hij een ongeluk met zijn dienstfiets. Een aantal mannen uit het dorp zorgen een tijdje voor hem. Brengen voor hem de post rond. Een van die helpende mannen is Josip. Hij ontdekt dat Andrej post open maakt en geld uit de brieven haalt. Aangezien hijzelf gechanteerd wordt en al een paar keer een geld bedrag ergens heeft moeten achterlaten, besluit Josip om Andrej te gaan chanteren.

Op een bepaald moment ontstaat er een soort van vriendschap tussen de twee mannen. Uiteindelijk loopt het voor beide nogal tragisch.



Het gaat over een aantal wat simpele personen. Zij hebben allen iets treurigs. Zijn op de een of andere manier allen eenzaam. Zoeken naar iets. Iets om erbij te horen. Iets om geliefd te zijn. Vooral de mannen spelen een rol. Vrouwen spelen alleen maar bijrollen. Ik hoop maar dat ze in de huidige periode wat belangrijker zijn en een eigen wil mogen hebben.



Het boek is in een prettige stijl geschreven. Het klinkt nu allemaal heel triest. Maar het is op zo'n manier geschreven dat je toch regelmatig een glimlach op je gezicht hebt. Je kunt je goed verplaatsen in de personen.