Ik zeg niks te veel als ik zeg van Niks te hebben genoten.

Een verhaal over Nik. Nik is al vele jaren aan de drank. Bij vele dagelijkse dingen denkt hij aan drank. Thuis drinkt hij gewoon whisky als hij boos of geïrriteerd is. Helaas maakt de drank veel stuk: zijn huwelijk en de verhouding met zijn zoon Sean. Wanneer Nik door zijn deur schopt op het moment dat een nieuwe lading drank wordt geleverd en daardoor een gesprek heeft met de man die het brengt gaat er een knop om bij Nik. Hij giet de flessen leeg, heeft een aantal ontwenningsverschijnselen en kan uiteindelijk vand e drank afblijven. De gordijnen gaan open en hij gaat weer boodschappen doen om in een dagelijks ritme te komen. Dan komt het moment dat hij op zoek gaat naar een baan.

Een geweldig aanbod kruist zijn pad. Bloedserieus. Via email, dat dan weer wel. Er komen videogesprekken, een voorschot, ideeen en zodoende stapt Nik blakend van zelfvertrouwen op het vliegtuig naar China. Daar begin het avontuur: nieuwe vrienden maken, orgaanroof, corruptie, triades, geweld, achtervolgingen, ontsnappingen, machteloosheid, mazzel en herenigingen. Alles wat je vooral niet wilt meemaken op een zakelijke trip naar China.

Dan komt er een einde. Na een hereniging met zijn zoon wacht Nik op hun terugvlucht. Met niks.

Jaren later heeft Nik een kleinzoon. Een jong ventje nog, half Chinees. Het ventje, Lian, weet de spijker precies op zijn dikke vette kop te slaan. Lian weet wat opa Nik wil. Want Nik heeft niks.

Het is een goed lopend verhaal. Met gebeurtenissen in China. Je kunt je levendig voorstellen dat jou dit zo maar zou kunnen overkomen. Het verhaal leest prettig weg, zonder haperingen, terwijl de heftige gebeurtenissen zicht ophopen. Aan het einde is er dan nog een verrassend epiloog.

Ik zeg niks te veel als ik zeg van Niks te hebben genoten. Het verhaal krijgt 4 sterren!