Over vaders & Zonen.

Mijn vader was onpartijdig als het op voetballen aankwam. Hij maakte zich druk om alles wat in zijn ogen niet goed was. Maakte zich druk is nog magertjes uitgedrukt. Hij wond zich op. Zat te foeteren op spelers, trainers, de scheids. En dan toch niet voor een bepaalde club zijn.

Ik wind me minder op. Maar ben wel voor een club. Om eerlijk te zijn voor 3 clubs (don't ask!).

Ik vond dit boek boeiend om te lezen. Leuk om te horen hoe vaders het over hun zonen hebben. Vooral het hoofdstuk "lekker belangrijk" greep mij aan. Het zal waarschijnlijk iedere ouder aangrijpen die een kind verloor. En ja, het gaat dan een tijd kut. Of zwaar kut. Maar uiteindelijk laat de zon zich weer ietsje zien, krijg je meer puf en ga je er weer wat maken. Je hebt geen keus.

Gelukkig heb ik om vele verhalen zitten glimlachen. Zelfs toen ik het boek uit had en aan mijn overleden vader dacht. Hoe zou hij dit boek gevonden hebben? En zou hij het wel een vorm van trots voelen dat zijn dochter wel voor een club is en een tijd lang een seizoenskaart had? Het boek maakt bij mij prettige gevoelens los (afgezien van het ene hoofdstuk).

4 sterren!!!!