Levendige voorstelling

Het boek geeft mij een levendige voorstelling hoe het moet zijn geweest om als Japanse dame de oversteek te maken naar Amerika. Om daar gelijk maar met een man te zijn. Hoewel dat proces hoe de dames aan een echtgenoot kwamen me niet helemaal duidelijk werd.

Ik kan me door alle voorbeelden goed inleven in hoe het moet zijn geweest: zwaar.
Men had bepaalde verwachtingen, romantiseerde over het leven in Amerika. Sommigen wilden alleen maar weg uit het dorpje waar ze opgroeiden omdat ze niet alle dagen op het land wilden gaan werken. Eerst hadden de vrouwen een niet prettige oversteek op een volgepakte boot. Daarna bleken de mannen niet de mannen te zijn waar ze opgehoopt hadden. Vervolgens bleek er flink gelogen te zijn over de banen die de mannen hadden. Vele van de dames kwamen niet in stenen huizen met rode daken te wonen, maar moesten uiteindelijk toch nog op een veld werken. Hard werken. De vrouwen kregen te maken met een andere cultuur, een andere taal, andere gewoontes. Maar de meeste vrouwen wisten zich staande te houden. Kregen kinderen, vonden een soort van leven dat ze accepteerden. En toen kwam er die verschrikkelijke oorlog. Daar hield de droom van de vrouwen van een mooi en relaxt leven in Amerika op. Tenminste, dat denkt men. Niemand die het zeker weet.

Ik had me bij dit boek meer een verhaal over 1 specifieke vrouw voorgesteld. Wat dat betreft viel het me tegen. Ik leerde enorm veel Japanse dames kennen. De een iets beter dan de ander.
Maar dat doet geen afbreuk aan de impact van het verhaal.

Omdat het allemaal losse gebeurtenissen van diverse dames waren geef ik het boek 3 sterren.