Een magnifiek boek!

Ik kwam niet zomaar op dit magnifiek boek. Thuis, op zolder hebben wij een goed gevulde boekenkast met honderden boeken. Ik vroeg aan mama wat zij me aanraadde. Zij koos meteen voor Tess Gerritsen. Zijzelf vond ‘Verdwijn’ het beste boek van Tess Gerritsen, maar omdat ik deze al had gelezen, ging ze naar haar tweede keuze ‘De Chirurg’. De voorbije 10 à 15 schreef deze auteur van thrillers al een 20-tal boeken, ze was en is nog altijd een zeer talentvolle vrouw. Ze is van Chinese afkomst, maar woont al levenslang in Amerika. Ze studeerde aan de Stanford-universiteit en behaalde in 1979 haar diploma voor arts. Na een extra specialisatie ging ze in Hawaii aan de slag als interniste. Toen ze zwanger was van haar eerste kindje gaf ze haar job als dokter op en begon ze te schrijven. Aanvankelijk schreef ze romantische thrillers dan spitste zich toe op medische thrillers en wat later begon ze aan een serie thrillers met in de hoofdrol Jane Rissoli en Maura Isles. Deze laatste boeken waren zeer succesvol en kregen ook een tv serie.
Haar originele boeken zijn in het Engels geschreven, maar worden vertaald in verscheidene talen. In Europa zijn de meeste exemplaren stuk voor stuk bestsellers. Ze won zelfs al meerdere Awards, zoals bijvoorbeeld ‘Crime zone Award’ voor best vertaalde thriller (‘het stille meisje’) in 2012. Ook stond ze zeventien weken in de top 50 van Bestsellers. Haar hoogste behaalde positie was plaats vijf.
Men kan concluderen dat haar boeken één voor één pareltjes zijn.

Het hoofdpersonage in het verhaal is een moordenaar ‘De Chirurg’ genoemd. De vertelperspectieven verschillen van moment tot moment in het boek. In het voorwoord praat de moordenaar uit zichzelf, dus een vertellende-ik. Na de voorrede verandert het perspectief. De rechercheurs, Jane Rizzoli en Thomas Moore, praten het meeste van de tijd vanuit hun leefwereld. Soms keert Tess nog wel eens terug naar het vertelperspectief van de moordenaar. Deze bladzijden zijn cursief gedrukt, dit vond ik een zeer goede keuze van de schrijfster, zo bleef het verhaal een duidelijke structuur behouden. Tess beschrijft de scènes met veel zenuwachtigheid en agitatie, maar wel op een zeer boeiende manier. Ze bouwt keer op keer de spanning weer op. De spanningsboog doorheen het verhaal kent geen moment van verzwakking. Als voorbeeld geef ik het moment wanneer de ‘chirurg’ de buik opensnijdt met een ontleedmes en de ingewanden er uithaalt. Nadien verwijdert hij ook de baarmoeder. Dit allemaal zonder enige verdoving bij de vrouwen. Nadat de vrouw door deze hel is gegaan, wordt ze vermoord. Afschuwwekkende en onzindelijke momenten die je laten stilstaan bij het verhaal, maar bovendien zorgt dit er ook voor dat je je elke seconde volledig inleeft. Ik trek hieruit wel een besluit dat het geen boek is voor erg gevoelige mensen, daar er echt wel gruweldaden worden beschreven.
Voor ik verderga vertel ik eerst al een overdonderend weetje. Want na deze argumentatie denken jullie misschien dat ik een echte boekenwurm ben. Mijn ouders hebben jaar na jaar geprobeerd om van mij een ‘leesfreak’ te maken, maar daar zijn ze nooit in geslaagd. Ik zal het zo zeggen, een boek lezen voor de ontspanning komt bijna amper voor, beter gezegd, nooit. Normaal hou ik dus helemaal niet van ‘dikke’ boeken (+/- 300 pagina’s), in normale omstandigheden kies ik dus het dunste boekje in de bibliotheek. Maar hier kon ik dus niet onderuit, mijn moeder schotelde dit boek voor. Uiteindelijk las ik dit boek in één ruk uit. De allereerste leesopenbaring voor mezelf. Ik was dus zelf verrast van mijn eigen capaciteiten. Ik begon te lezen op een vrijdagavond en rond zondag avond was ik al klaar. Het was geen boek dat je een week op je nachtkastje kon leggen. Dit kwam omdat de historiek verslavend was van begin tot einde. Ik ga zeker het vervolg lezen op dit boek namelijk ‘De Leerling’. Wat ik een van de belangrijkste pluspunten vond van dit boek, was het taalgebruik en de zinsstructuur. Omdat het over medische termen ging, vreesde ik wel een beetje voor de ingewikkelde medische terminologie, maar dit was zeker geen probleem. Als slot leer je de personages heel goed kennen. Je kruipt als het ware in hun huid, waardoor je je echt in het boek kan inleven. Je leert de rechercheurs bladzijde per bladzijde kennen. Ze hebben een goede wisselwerking en hun activiteiten en gevoelens zijn buitengewoon goed beschreven.

Ik kan concluderen dat het echt een aanrader is voor de mensen die houden van een boek met een flink tempo. De spanning wordt steeds opgebouwd naar een ultieme climax toe. Wie het genre thriller liefheeft, houdt zeker van dit prachtig boek van Tess Gerritsen.


Bibliografie:
Gerritsen, T. (2009). De chirurg. Ballantine Books: New York