Oppervlakkig

Een wel erg flutterig boekje, heeft weinig om het lijf, tamelijk gemakzuchtig proza. Had veel meer willen horen over de rariteiten van vader Hugo ipv de cliché fietsvertelsels. In hoeverre herkent de auteur zich in zijn vader? Heel even is er een hint maar daar blijft het bij, jammer. Als ik dan aan het eind nog een paar lege bladzijden tegenkom met de aansporing om een eigen trauma te verwerken, begint mijn broek langzaam van mijn billen te zakken.
Enne, mijn eigen obsessie, kan een uitgever die zelf een buitenlandse naam heeft er nou niet voor zorgen dat die paar Franse woorden in het boek goed gespeld worden?