Indringend en poëtisch

Poeh, wat een bijzonder verhaal, prachtig en indringend geschreven in een vaak poëtische taal met een altijd rake en originele beeldspraak. Het verhaal komt halverwege een beetje tot stilstand maar het huiveringwekkende einde maakt dit meer dan goed. Een boek dat je ook leest om te genieten van de prachtige zinnen die je in je hoofd moet laten weerklinken om het ritme te voelen en de klank te horen:
“Er was een winter die zo koud was dat zelfs de zee bevroor. Niet ver, alleen de branding. Papa nam me mee naar buiten. We drukten krakende voetstappen in de sneeuw. Het water was veranderd in punten en platen die elkaar verdrukten. Ze leken weinig plek te hebben, maar achter ze lag nog een hele zee.” Pure poëzie!