Indrukwekkend

4.5 sterren. De kalme, onnadrukkelijke stijl van Cognetti kruipt langzaam onder je huid zodat je aan het eind met een knoop in je maag blijft zitten. Het thema van het boek wordt verbeeld door het Tibetaanse verhaaltje over de acht bergen: wie is gelukkiger, degene die thuis blijft in zijn vertrouwde omgeving, of degeen die op reis gaat, op zoek naar het geluk? Jeugdvriend Bruno kiest voor het eerste, kan niet anders zegt hij, tot aan het einde, terwijl de hoofdpersoon op reis gaat om andere bergen te ontdekken. Minpuntje is dat juist de hoofdpersoon zich niet erg blootgeeft, over het mislukken van zijn relaties, over de lange periode van verwijdering met zijn vader kom je bijna niets te weten. De auteur is beter in het beschrijven van anderen dan van zichzelf. Ook de vader en de moeder weet hij mooi te portretteren. Bewonderenswaardig is het dat de auteur ook het ironische toeval dat de verteller hetzelfde overkomt als diens vader heel ingehouden presenteert, zonder een greintje sensatiebelustheid. Het wordt aan de lezer overgelaten om zich zelf een mening te vormen.