Puur vertelplezier

Ik wil méér over Oom Evert. En Scipio! Dit is een, voor mij, verrassende ontdekking hoewel de auteur met deze bundel de Biesheuvelprijs gewonnen heeft en met een roman al eens voor de Librisprijs genomineerd was. Wat vooral opvalt is het vertelplezier: de auteur beschrijft met genot en veel verbeeldingskracht (in een superieure stijl) de situaties en gebeurtenissen die vaak absurde, fantastische trekjes hebben. Een motief in de bundel is de onbetrouwbaarheid van het geheugen: de hoofdpersonen hebben vaak "herinneringen" die zo beeldend zijn, dat ze ze niet meer van echte herinneringen kunnen onderscheiden. Maar als dat zo is, kan ik er net zo goed zelf van alles bij verzinnen, zal de auteur gedacht hebben. De eerste verhalen in de bundel zijn niet de sterkste, maar het wordt gaandeweg steeds beter en de humor neemt een steeds grotere plaats in. Minpunt is dat een paar verhalen jammer genoeg als een nachtkaars uitgaan maar zelfs dan zijn ze de moeite van het lezen meer dan waard geweest. Aanrader!