denk goed na over wie je veel macht geeft

Dankzij Hebban en The House of Books mocht ik voor de 1e keer mee buzzen en dan nog wel met de novelle Gwendy’s Knoppenkist geschreven door Stephen King en Richard Chizmar.

Op de cover zie je een prachtige tekening waarvan de natte verf lijkt af te druipen en spatten. Deze tekening loopt over van eng zwart tot blauw en geel. Hierin overheerst de personage van Richard Farris met zijn typische bolhoedje en in zijn buik het plaatsje Castle Rock getekend waar het verhaal zich afspeelt. Zijn rechterarm stelt de Suïcide Stairs voor met zijn dik 300 tredes die Gwendy op 12-jarige leeftijd iedere dag oploopt om zo wat af te vallen, want ze vindt zichzelf te dik. In de rechterschouder van Farris is de boom te zien waaronder Gwendy en Richard elkaar de 1e keer ontmoeten bovenaan de trappen.

Tijdens deze ontmoeting in 1974 geeft Farris een knoppenkist in bewaring bij Gwendy met de boodschap goed zorg te dragen hiervoor. De knoppenkist bevat 2 hendeltjes en een achttal knoppen in verschillende kleuren. Door de 2 hendeltjes te bedienen komen er aan de ene kant piepkleine, tot in detail afgewerkte chocoladediertjes uit. De andere hendel geeft zilveren dollars uit die zo’n 600 dollar waarde hebben per stuk. Zes van de acht knoppen, die telkens maar 1 keer gebruikt kunnen worden, vertegenwoordigen ieder een wereldcontinent waar enorme hoeveelheden wapens opgeslagen liggen, die het leven op aarde voor miljoenen jaren zouden kunnen uitroeien. Daarnaast is er nog de rode knop die meerdere keren kan worden ingedrukt en veroorzaakt wat de gebruiker wil. De laatste knop is zwart en volgens Farris de hoofdprijs, de jackpot.

Gwendy neemt regelmatig een chocolaatje uit de kist. Zijn het deze chocolaatjes die ervoor zorgen dat ze minder honger heeft, minder eet en afvalt en slank en mooi wordt in de loop van de 10 jaar dat we haar volgen in dit verhaal ? De vele zilveren dollars die de kist voortbrengt bewaart ze heel zorgvuldig, zich bewust van de grote waarde die ze vertegenwoordigen. De kist lijkt haar alleen maar voorspoed te brengen, maar toch voelt ze de druk van het geheim de kist te bezitten zonder dat iemand dat weet. En de rode knop fascineert haar natuurlijk enorm.

Of en wanneer ze de rode, zwarte of andere knoppen gebruikt ga ik hier niet verklappen natuurlijk. Daarvoor zul je het boek zelf moeten lezen. En dan zul je ontdekken dat het verhaal veel te snel gedaan is, constant een bepaalde spanning veroorzaakt zonder dat je er de vinger op kunt leggen en dat hier zeker nog een vervolg op zou moeten komen. Het boek is ook zeer actueel. Richard Farris lijkt als personage de bevolking te vertegenwoordigen in een democratie waarbij je heel goed moet nadenken op welke (presidents)kandidaat je stemt omdat je diegene heel veel macht geeft.

Tijdens het lezen kun je ook nog genieten van de prachtige tekeningen die soms de spanning nog wat opvoeren. Deze tekeningen en de schrijfstijl zorgen er wel voor dat deze novelle eerder voor jeugdige lezers geschreven lijkt te zijn. Toch zullen volwassenen dit boek ook zeker kunnen waarderen.