De Gave van Hanna Mendel

Ik lees regelmatig boeken over WOII en weet dat het vaak boeken zijn die mij wat verweesd achterlaten. Toen ik dit boek zag, wist ik meteen dat het een boek was waar ik van zou houden, maar tegelijkertijd me ook wat zou ontwrichten.
Ik moet nu wel eerlijk zeggen dat dit allemaal klopt, maar ook weer niet. Ik heb boeken gelezen die er harder in hakken qua emoties en omschrijvingen. Het is voor mij allemaal een beetje te vlak ... Pas naar het einde toe vond ik het wat emotioneler, wat steviger worden. Het liet me deze keer niet verweest achter vrees ik.
Is dat dan slecht? Absoluut niet, want het is een jeugdboek en die hoeven niet meteen té te zijn. Het is juist goed voor jongere mensen om in aanraking te komen via deze manier met de gruwelen van WOII. Het maakt het bespreekbaar en dat moet het zijn en blijven. We mogen immers nooit vergeten wat er toen gebeurd is!