Weinig vernieuwend

Erika Foster wordt overgeplaatst om de leiding te nemen in een nieuwe moordzaak. Het lijk van de jonge, rijke Andrea Douglas-Brown wordt teruggevonden onder het ijs. Haar invloedrijke familie oefent een grote druk uit op het onderzoek, maar Erika blijft koppig haar instinct volgen. Hierdoor zet ze haar eigen carrière op het spel. Wanneer ze te dicht bij de dader komt, loopt ze al snel gevaar.

Een politiethriller waarin een vrouwelijke, eigenzinnige inspecteur de hoofdrol speelt is dezer tijden hooguit origineel te noemen. Liefhebbers van onder meer de Helen Grace-reeks van M.J. Arlidge, de Rani Diaz-reeks van Sterre Carron of de Code 37-reeks van Tille Vincent zullen dit kunnen beamen. Ook de overige personages zijn stereotiep: een baas die over zich laat lopen, een jaloerse collega die de zaak niet langer mag leiden,...
Desondanks zijn de personages goed uitgewerkt, waardoor je al snel bepaalde karakters beter zal appreciëren dan anderen. Dat Erika zoveel risico’s onderneemt is gezien haar verleden niet altijd realistisch te noemen. Tijdens haar vorige zaak verloor ze vijf collega’s in een bloedbad, waaronder haar man. Dat ze dan nog steeds belangrijke stappen in het onderzoek op haar eentje uitvoert, is onbegrijpelijk. Ze toont weinig respect voor het gezag, de regels en de hiërarchie binnen haar korps.

Prostitutie en corruptie zijn belangrijke onderwerpen in dit verhaal. Gaandeweg begin je een beeld te krijgen van hoe de plot er zal uitzien, waardoor het niet helemaal als een verrassing aankomt. Dit verhaal mist jammer genoeg dat tikkeltje extra waardoor je op het verkeerde been wordt gezet. Van een plottwist is hier niet echt sprake.

Uit de hele hype blijkt dat Robert Bryndza al vele lezersharten heeft kunnen veroveren. Zijn beeldende schrijfwijze zorgt er inderdaad voor dat je dit boek vlot uitleest, maar toch mis ik die “WOW”-factor. Ik twijfel er niet aan dat deze reeks bij velen in de smaak zal vallen, maar ik hoop dat de volgende delen iets nieuw zullen laten zien.