Hartverwarmende liefde, ondanks het geheim

"Hun liefde was onvoorwaardelijk, hun leven was een leugen".

Emily heeft haar familie en Engeland achter zich gelaten voor de liefde van haar leven: Robbie. Samen hebben ze een nieuw leven opgebouwd in Maine, waar Emily werkt als gynaecologe en Robbie als botenbouwer. Ze zijn ondertussen bijna 50 jaar samen en hebben een zoon: Adam, dewelke voor twee kleinkinderen heeft gezorgd. Robbie heeft ook nog een zoon uit zijn vorige relatie: William. Alles lijkt hen voor de wind te gaan in dit perfecte, hechte gezin, maar niets is wat het lijkt. Een groot geheim uit het verleden blijft hen achtervolgen, een geheim dat kost wat kost moet bewaard blijven, zelfs voor de kinderen.

Bij de start word je meteen gegrepen door een aangrijpende gebeurtenis. Minder positief is dat je ook wordt overvallen door een hoeveelheid aan namen en data. Daarnaast wordt er vaak gezinspeeld op een geheim, maar moet je wat geduld uitoefenen om dit te weten te komen. De romantische momenten tussen Emily en Robbie komen in het begin wat klef en haast ongeloofwaardig over: het is te veel en te perfect. De eerste indruk is dan ook ‘het zoveelste romannetje zonder inhoud’, maar daar komt snel verandering in.

Naarmate het boek vordert, begin je immers meer en meer te vallen voor de personages van Emily en Robbie. De verhaallijn is ingenieus uitgewerkt en loopt terug in de tijd, waardoor we ze leren kennen in de verschillende stadia van hun relatie, van hun lange leven samen in 2016 tot aan het prille begin in 1962. Hierdoor word je als lezer betrokken in hun gelukkige en moeilijke momenten samen: in 2016 worden we geconfronteerd met het falende geheugen van Robbie, in 1990 ontdekken we dat hun relatie al twintig jaar lang op onbegrip stuit in de familie, hun droom om een gezin te stichten blijkt niet van een leien dakje te lopen in 1975. Hoe zij zich er samen steeds weten bovenop te helpen, elkaar aanmoedigen en elkaar lijken te begrijpen zonder woorden uit te spreken is aangrijpend mooi omschreven.

Het is bijzonder dat we door het tijdsverloop vaak al de uitkomst weten van een situatie, en pas later de achtergrond hiervan leren kennen door de sprongen terug in de tijd. Er wordt naar een overdonderende plot toegewerkt die je niet onmiddellijk ziet aankomen. Het is een perfect uitgevoerd plan van Julie Cohen om ons verbouwereerd achter te laten bij het dichtslaan van het boek. Wanneer je het hele plaatje kent, lees je dit boek nooit meer op dezelfde manier. Dit smaakt naar meer.

“This is not a great love story. This is a story about great love.”