Wat aanvankelijk voor Loes den Hollander een hobby was, werd gedurende haar voorbije levensjaren meer dan alleen maar een passie. Het begon allemaal met het schrijven van poëzie, vervolgens ook columns, om zo te eindigen met een verhaal. De overwinning van een verhalenwedstrijd van Libelle zette Loes aan tot het schrijven van haar eerste boek. In 2006 gaf deze Nederlandse schrijver haar eerste boek genaamd ‘Vrijdag’ uit. Het boek kende een groot succes en werd in 2009 herdrukt. De schrijfster is vooral gekend voor haar literaire thrillers. Dit jaar pakte Loes den Hollander uit met een nieuwe literaire thriller genaamd ‘Uitglijder’. De thriller gaat over een man Gustaaf Jelle De Volt. Hij is een recensent en wilde dolgraag zijn verhaal publiceren. Enkel had hij niet de juiste reputatie om ervoor te zorgen dat zijn thriller een echte bestseller werd. Een andere succesvolle auteur Annabel Schot zat even in een dipje. Hij zag zijn ultieme kans om via haar zijn manuscript te laten publiceren Hij trof de dame tijdens een meeting van auteurs en recensenten, maar ze toonde weinig interesse in zijn script. Gustaaf Jelle besloot om het niet op te geven en trachtte Annabel nog te overtuigen via telefoon en daarna tijdens een afspraak. Tot zijn grote spijt is de vrouw niet komen opdagen. Gustaaf Jelle had haar in zijn recensies al te veel gekrengd. De vrouw van de recensent, Elli, besluit om er even tussenuit te gaan. Ze huurt een huis waar ze zich voor lange tijd schuil houdt. Samen met haar minnaar smeed ze een plan om het manuscript van haar man te stelen. De echtgenote van haar minnaar is immers de beroemde schrijfster, Annabel Schot. Zo kan zij opnieuw met een literaire thriller doorbreken. Elli probeerde haar man aan het lijntje te houden door af en toe berichten naar hem te sturen. Wanneer het manuscript door Elli’s minnaar gestolen werd, kreeg Elli spijt. Haar man bleef op zoek naar zijn script. Dit alles leidde tot een moord op Elli’s minnaar, maar ook op de minnaar van de recensent zelf. De exacte moordenaar van de slachtoffers bleef voor de buitenwereld onbekend. Elli daarentegen wist dat haar man de dader was, toch hield ze haar mond. Het verhaal eindigt met het feit dat Elli haar man verlaat.

Wanneer ik de kaft van het boek voor het eerst zag, had ik niet direct de indruk dat het een thriller was. Wel voelde ik iets mysterieus. Op het einde van het verhaal werd het duidelijk waarom de auteur voor deze kaft koos. De afbeelding verwees naar de hangmat waar de politie de bewusteloze Annabel terug vond. Het boek is opgedeeld in verschillende delen. Deze delen worden telkens opgedeeld in hoofdstukken. Het gehele verhaal wordt verteld in een belevende ik verteller, toch krijgen we het op verschillende manieren gepresenteerd. Elk deel van het verhaal wordt verteld uit een standpunt van een andere personage. Zo krijgen we veel details over de gebeurtenissen. We voelen ons als het ware ook meer betrokken in het verhaal. De meningen van de personages worden er duidelijk in verwerkt. Af en toe zorgt het wel wat voor verwarring. Het positieve van deze afwisseling is dat de lezer geneigd is om door te lezen. Er is een continue spanning aanwezig. Je wordt aangezet om verder te lezen. De stijl van het boek is vlot. De schrijfster maakt gebruik van een vlot taalgebruik. In dit boek komen er meerdere thema’s aan bod. De hoofdthema’s zijn liefde, verraad, verlies en jaloezie.

Het verhaal op zich vind ik mooi geschreven. Het leest erg vlot en het is niet te moeilijk geschreven. In mijn ogen is het verhaal verstaanbaar voor een groot publiek. Zowel volwassenen als jongeren zullen het verhaal kunnen appreciëren. Eerst en vooral vond ik het verhaal niet meteen mijn stijl, maar naarmate het verhaal vorderde werd ik meegesleept. Ik werd zo nieuwsgierig en wilde graag de afloop van het verhaal weten. Toch zorgde het einde van het verhaal bij mij wat voor verwarring. Ik heb de laatste hoofdstukken tweemaal moeten lezen, omdat ik er eerst geen vat op kreeg. Ik snapte niet wie nu de uiteindelijke moordenaar was. In mijn ogen heeft de vrouw de laatste tijd te veel hooi op haar vork genomen. Ze heeft in 5 jaar tijd, tientallen thrillers geschreven. Ik kan best geloven dat het dan niet gemakkelijk is om opnieuw zo een schitterend verhaal neer te pennen. Toch vind ik dat Loes den Hollander daar heel erg goed in geslaagd is. Het boek is ook niet te dik. Ik vind dat de indeling van het boek ook zeer functioneel is, de structuur van het boek oogt mooi. Ik ben er zeker van dat deze sterke vrouw nog vele boeken zal schrijven en dat deze boeken met evenveel plezier gelezen zullen worden als ik het boek ‘Uitglijder heb gelezen’.