Russische pracht

Viktor Astafjev (1924-2001) was een Russisch schrijver, ook wel de 'literaire stem van Siberië' genoemd. Een dorpsschrijver die me koud pakte daar op de Siberische tajga en me rillend naar meer achter liet.
Na 'De Keizervis' wist ik wel zeker dat ik meer van deze schrijver zou lezen en dat zou het eerste beste zijn wat ik tegenkwam. Het werd 'De Beschermengel' die mij terug naar de Jenisej bracht.

Het verhaal: 'De Beschermengel' is een roman in verhalen dat zich afspeelt in het dorp waar Vitja opgroeit bij z'n oma en opa. Het verhaal is wederom biografisch en vertelt je hoe Viktor (Vitja) Astafjev wees werd en opgenomen word door de ouders van zijn moeder in de harde wereld die er heerst. Van hongersnood, ziektes en sterfgevallen tot de schoolfotograaf, van een verjaardagsfeest naar oude volksspelletjes.
Doorheen gebeurtenissen en verhalen neemt de schrijver je bij de hand doorheen z'n jonge jeugd met een nooit vergeten onschuldige, kindse kijk op de dingen.

'De Keizervis' liet me kennismaken met het buiten leven en alles wat daarin en rond bewoog.
'De Beschermengel' liet me meekijken in hoe het leven in en om het huis bewoog in die tijd en plaats.

De mensen zijn talrijk en wederom mensen van vlees en bloed die elk hun typerende karakter hebben, gekruid met de hardheid van de streek, overgoten met Siberische saus. De hard werkende, dicterende en regerende oma, de stilzwijgende opa, de buren die allen familie zijn of het scheelt niet veel. Het dorp wordt gekleurd door mensen die een hechte gemeenschap vormen omdat de nood het vraagt. Je krijgt een inkijk in een leven voor 'het moderne' z'n intrede deed.

Waarom ik het las: Omdat ik na 'De Keizervis' niet meer om de heer Astafjev kon of wou. Ik verwachte meer van hetzelfde en kreeg zoals ik verwachtte. Er komt zeker een volgende.

Pluspunten: De manier van schrijven, beschrijven en vertellen is wat me telkens weer overdondert. Dat en de mensen, de plaats waar hij over schrijft.

Minpunten: Toch is er een minpunt. Niet groot of vervelend maar wel aanwezig.
Doordat het boek is samengesteld uit verschillende teksten doorheen de tijd heeft Astafjev er aan gewerkt om het in één roman te gieten en dat merk je soms. Bepaalde verhalen zijn aangepast of bijgeschreven op een manier die het geheel soms niet ten goede komt.

Opmerking: Speciale dank aan Lourens Reedijk en Meulenhoff voor een prachtige vertaling, uit 1981 nota bene... Een schande. Al beheers ik op geen enkele manier de Russische taal en is 'lost in translation' onvermijdelijk, ik heb het gevoel dat de schade in deze opnieuw beperkt bleef.