Goed debuut over de beïnvloedbaarheid van jonge meisjes

‘De meisjes’ is het hype-debuut van Emma Cline, de grote vraag die dan ook centraal stond in de Hebban Leesclub was of het een terechte hype was of niet. Ik ben in ieder geval blij dat ik het gelezen heb, al zaten er wel nog wat schoonheidsfoutjes in.

Evie is 14 en voelt zich compleet niet op haar plaats in dit leven, het zijn de jaren zestig in de Verenigde Staten en terwijl haar ouders gebruik maken van de nieuw verworven seksuele vrijheden probeert Evie zichzelf te vinden en geliefd te worden. Nadat de broer van haar beste vriendin Connie het dorp ontvlucht en Connie haar niet meer als vriendin wil besluit ze toenadering te zoeken tot Suzanne. Een meisje van 17 dat ze een keer in het park heeft gezien. Evie is helemaal weg van Suzanne en heeft alles voor haar over. Suzanne blijkt bij een sekte te zitten en Evie gaat steeds vaker mee naar Russel en zijn meisjes. Een sekte die draait om verering van Russel, die slechte liedjes schrijft, samen drugs gebruiken en gezamenlijke bezittingen.

Het volwassen perspectief in het boek voegt jammer genoeg weinig toe, Evie lijkt weinig geleerd te hebben van vroeger, maar haar gesprekken met het meisje met wie ze 24 uur in een huisje zit laat zien dat er weinig veranderd is voor jonge vrouwen. Jonge vrouwen worden niet serieus genomen, soms niet genoeg geliefd en ze nemen vooral elkaar continu de maat, waardoor ze zichzelf en elkaar ondermijnen. Het boek is verassend licht geschreven, de lange hoofdstukken nodigen uit tot doorlezen en het boek maakt echt indruk bij het lezen. En de vraag blijft, zal Evie mee doen aan ‘het gruwelijke’ waar het hele boek naar verwezen wordt en als ze het niet doet, waarom dan niet.