Bijzondere manier van schrijven, beknopt einde

Wanneer Nel Abbot komt te overlijden doordat ze is verdronken in de rivier, ook wel de verdrinkingspoel genoemd, in haar woonplaats Beckfort staat het hele dorp op zijn kop. Jules, de zus van Nel, keert na de dood van Nel terug naar haar geboortedorp Beckford om voor haar nichtje Lena te zorgen, die achterblijft zonder vader en moeder. Dit zorgt bij Jules voor veel herinneringen en het verleden komt opspelen in haar gedachtes.

De zorg voor Lena valt niet mee in een dorp vol geheimen en spanningen. Iedereen heeft zo zijn eigen reden om Nel de dood in te wensen, maar ook de dood van een tienermeisje Katie wordt weer aan het licht gebracht. Louise, de moeder van Katie, verwijdt het Lena dat ze dood is en Lena weet dat het ook gedeeltelijk haar schuld is dat Katie zich van het leven heeft beroofd.

Tijdens het onderzoek naar de dood van Nel komen er ook nog sporen van de dood van Katie naar boven en lijken deze een verband te hebben, maar niet alleen Katie en Nel zijn in de verdrinkingspoel verdronken, meerdere vrouwen hebben daar het leven gelaten.

De geschiedenis van het stadje komt weer naar boven en niets is wat het lijkt. De bewoners van het dorp dragen stuk voor stuk geheimen met zich mee, die in een dorp als Beckfort niet makkelijk verborgen kunnen blijven.

Voordat ik ‘In het water’ ging lezen had ik hoge verwachtingen, omdat ik het vorige boek erg goed vond. Dit werd echter in het begin al minder doordat er veel verschillende personages waren. Het was af en toe verwarrend waardoor ik moeite moest doen om mijn aandacht erbij te houden.

Eenmaal halverwege werd het boek beter vond ik. Ik had de draad van het verhaal te pakken en de personages zaten in mijn hoofd, waardoor ik makkelijker kon switchen tussen te personages. Het boek vond ik uiteindelijk juist uniek doordat het op deze manier geschreven is. Doordat je de gedachtes en acties van veel bewoners in het dorp leest had ik de hele omvang van het dorp in mijn hoofd en zag ik het tot in detail voor me.

Echter vond ik het einde tegenvallen. Ik vond het te kort door de bocht ten opzichte van de diepgang in de rest van het boek. Hier had voor mij langzamer naartoe gewerkt mogen worden en minder beknopt beschreven mogen worden.