Rennen naar de vrijheid

De jongen die ontsnapte vertelt het verhaal van de 8-jarige zigeunerjongen Jacob tijdens de Tweede Wereldoorlog telkens weer moet rennen voor en naar zijn vrijheid. Jacob is zijn vader, moeder, zusje en broertje verloren als gevolg van de vervolging van de zigeuners door de Nazi’s en moet nu alleen zien te overleven.

Het verhaal van de zigeunervervolging is relatief onbekend en dat maakt dit boek verfrissend. Het geeft een ander perspectief op de gruwelijke gebeurtenissen die zich afgespeeld hebben in de Tweede Wereldoorlog dan de bestseller-romans Haar naam was Sarah en De bakkersdochter. Jacob is voor zijn leeftijd een wijs mannetje. Dat komt goed uit, want zo ziet hij meer en kan hij meer vertellen over wat de oorlog voor hem betekent en wat het doet met de zigeunersamenleving.

Verweven in het verhaal van Jacob is het verhaal over de jeugd van zijn moeder en vader. Dit doet Hawdon knap. Juist door de wisseling van perspectieven blijft u als lezer nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Hawdon geeft het verhaal stukje bij beetje weg en is daarbij niet vies van herhalingen. Wat betreft de geloofwaardigheid van het verhaal overspeelt Hawdon hier haar hand en dat is jammer. Moeder blijkt een wel erg gecompliceerde jeugd gehad te hebben, met bijvoorbeeld een verblijf en behandeling in een psychiatrische instelling.

Hawdon is een ervaren schrijver (ze is journaliste van beroep) en dat is te merken. Het taalgebruik is –vaak letterlijk- erg kleurrijk. Hawdon weet luchten te beschrijven zoals de Nederlandse schilders van de Gouden Eeuw ze wisten te schilderen.

De jongen die ontsnapte is een ontroerend boek dat leest als een trein, dat telkens hoop blijft bieden én dat doet verlangen naar meer romans in Hawdons kleurrijke taal.