niemand ongeschonden

Xander Jongejan bracht in eigen beheer de dichtbundel 'wat zijn de bananen duur' uit.
In de tafel van Tarzan gaat hij dieper in op de relatie tussen vader-zoon.

De cover verbeeld een gebroken paraplu. Een bescherming die gebroken is,wat dan weer erg typerend is voor het verhaal.

Het verhaal bestaat uit een soort van brieven die vader en zoon aan elkaar schrijven met anekdotes uit het verleden. Beide verstaan niet altijd de beweegredenen van de ander in hun doen en laten.
Beiden hebben het zwaar en zoeken verlichting op hun eigen manier.
De manier van schrijven leest wel heel er vlot ,maar soms moet men het boek toch even sluiten
en herdenken wat men gelezen heeft of soms zelfs delen herlezen om de achterliggende gedachte goed te begrijpen.

De kat Tarzan huppelt door het verhaal als lichtpunt in het leven van de zoon.
Oma lijkt de enige rationele persoon in het verhaal maar blijft ook niet ongeschonden,
Zelfs Tarzan deelt in de klappen.

Het boek start en eindigt met een emotionele anekdote van de zoon. Waardoor start en einde van het boek samenkomen.
Het omgaan met verlies of het vasthouden aan een situatie worden goed weergegeven.

Conclusie: een goed boek om eens in het hoofd te kijken van een ander bij verlies van controle in het leven of verlies van personen