een SF die in het collectief geheugen moet zitten

Orson scott Card startte zijn carrière als schrijver in 1978 met de SF-romans hot sleep en capitole en vervolgde in 1979 met het fantasy-werk songmaster, Hij werd wereldberoemd met enders game uit 1985 dat evenals de opvolger Speaker for the Dead de Hugo Award én de Nebula Award won. Card is hierdoor de enige schrijver die beide belangrijkste SF-prijzen in twee jaren na elkaar won.

Enders game speelt zich af op een wereld waar men maar 2kinderen mag hebben. Een derde mag enkel maar indien dit gebeurt in het voordeel van de wereld. Een wereld die al 2keer in oorlog was met de kruipers en dit nu voor eens en altijd wil beeindigen. De derde keer gaat de aarde zelf in de aanval.

De personages in het boek worden belogen, bedrogen en voorgelogen over het effectieve doel waar men hen voor opleid. Wat is echt en wat niet blijft de vraag voor hen over het volledige boek.

Het hoofdpersonage in Enders game word gepushd tot tegen en zelfs over zijn limieten.
Zo toont hij doorzetting op jonge leeftijd. Doorheen het boek leert de lezer nog verschillende personages kennen met elk hun karakters en eigenschappen.

Het verhaal leest heel vlot en houd heel gemakkelijk de aandacht vast en zonder dat je het merkt ben je al een heel stuk in het boek opgeschoten.

Het slot lijkt niet zo goed ingevuld tot men het aller aatste deeltje van het boek leest en dan toch nog verrasd word.

Conclusie: Een SF boek die zeker door iedereen gelezen moet worden en zeker in het collectief geheugen zal blijven zitten.