Recensie De boeken van de zoon van de krijger 1 - Overgangsritueel

Wat een schitterend boek! Zowel van uiterlijk als inhoudelijk. Hobb heeft een práchtige schrijfstijl, je wordt helemaal meegesleurd in het verhaal en vergeet de hele wereld om je heen. In plaats daarvan vertoef je een aantal uren in een lichte fantasie wereld. Er is zeker geen sprake van Fantasy waarbij werkelijk alles anders dan anders is, zoals bij de boeken van Terry Pratchett, maar een groot deel van het verhaal zou zich ook zo maar af kunnen spelen in de eerste helft van de vorige eeuw. Je hoeft m.i. geen doorgewinterde fantasyfan te zijn om van dit boek enorm te kunnen genieten. Hobb zet de personages heel realistisch neer, de slechten zijn niet uitsluitend slecht en de goeden hebben ook gewoon hun zwakheden. Er wordt veel gebruik gemaakt van details zonder dat het langdradig wordt en er zit een stevige dosis spanning in. Je hebt geen idee waar het naar toe gaat, erg onvoorspelbaar, en langzaam wordt duidelijk wat er precies aan de hand is. De delen fantasie geven een extra dimensie aan het hele verhaal, en vormt uiteindelijk ook de goed in elkaar zittend plot. Er zijn ook wat levenslessen uit te filteren, zoals het belang van emancipatie en die van vriendschap, eerlijkheid, moed en trouw. Ik vond deze eerste kennismaking met Hobb werkelijk een genot! Gelukkig heb ik deel 2 en 3 ook nog liggen!