Recensie Het gezicht van de dood

Zeldzaam goede thriller, net als Cody's andere twee boeken een thriller op topniveau, kan er niks anders van maken. Sarah's verhaal wordt middels haar dagboek duidelijk, de eerste delen in de ik-vorm, de rest in derde persoon. McFadyen weet binnen het verhaal zelf uitleg te geven waarom dat zo is, en dat doet hij bij alle gebeurtenissen die voor de lezer misschien onduidelijk zijn. En daarmee verschilt hij van veel auteurs; nader uitleg geven zonder dat dit het verhaal onderbreekt, hij maakt het een onderdeel van het verhaal, erg knap! De lezer wordt in een vliegende vaart meegesleurd in het verhaal, terwijl er steeds toch maar hele kleine puzzelstukjes op z'n plaats vallen. Je wilt alléén nog maar verder lezen om de puzzel compleet te krijgen. Onverwachte wendingen slingeren de lezer van het ene idee naar het andere. Op een gegeven moment was het mij wel duidelijk "whodunit", maar dit keer later in het boek dan bij "De stilte van de hel", maar dit vermoeden deed op geen enkele manier afbreuk aan de spanning of het verhaal. Karakters worden verder uitgediept, de sympathie voor het FBI team en hun dierbaren en de slachtoffers wordt met iedere pagina groter. McFadyen krijgt van mij een énorm voetstuk waaronder ik hem vol aanbidding aan kan staren; TOP auteur!