Recensie Ik vocht voor mijn kinderen

Hoewel er (helaas) vele soortgelijke, waargebeurde verhalen als boek zijn uitgegeven (waarvan ik er vele heb gelezen), is dit boek op een of andere manier anders. Het verhaal wordt licht afstandelijk beschreven, maar toch zo indringend dat het je hart weet te raken. Moeilijk uit te leggen. Heel eerlijk en puur, ook haar eigen minpunten steekt ze niet onder stoelen of banken. En het is waanzinnig knap dat deze onzelfstandige dame die altijd door mannen (eerst haar vader, later haar man) is "geleefd" op een gegeven moment toch het heft in eigen handen neemt en keihard terugslaat. Daarbij laat ze zich niet tegenhouden door alles wat ze niet kent of weet. En dat is bijna alles; ze kan niet lezen en schrijven, heeft nog nooit zelfstandig gereisd, niet eens met de bus, weet niets van de buitenwereld op de straat na waar ze woont. Ze doet alles om haar kinderen terug te halen, die door haar inmiddels ex-man naar Tunesië zijn ontvoerd en daar bij zijn broer zijn gestald (bijna letterlijk). Wij vrije, Westerse vrouwen kunnen ons bijna niet voorstellen dat we ons leven totaal in handen geven van een man. Maar dit boek kruipt onder je huid, de schrijfstijl is dusdanig dat je je het ineens wel kunt voorstellen en dat is eng, héél eng! Een afschuwelijk verhaal van een moedige moeder!