Tegenvallend plot

The Ice is de tweede roman van Laline Paull die met The Bees genomineerd was voor de Baileys Prize. The Ice speelt zich af in de nabije toekomst als het poolijs grotendeels is weggesmolten door klimaatveranderingen. Hierdoor is een lucratieve noordelijke scheepsroute ontstaan, die tegelijkertijd erg belastend is voor het kwetsbare milieu. Het verhaal gaat over de vriendschap tussen Sean Cawson en Tom Harding die elkaar hebben ontmoet tijdens hun studententijd in Cambridge en een fascinatie hebben voor de arctische wereld. Samen met zijn mentor Joe Kingsmith en een aantal andere investeerders koopt Sean een exclusief resort in Spitsbergen, Midgard Lodge, waar zeer rijke zakenmensen of politici kunnen vertoeven die mogelijk iets met elkaar te bespreken hebben dat verborgen moet blijven. Sean betrekt zijn vriend Tom Harding, milieuactivist, hierbij. Tom komt om het leven tijdens een ongeluk in een ijsgrot in de nabijheid van Midgard Lodge. Als een cruiseschip vol met touristen drie jaar later op zoek is naar ijsberen, die inmiddels grotendeels uit het gebied verdwenen zijn, zijn de opvarende getuigen als het lichaam van Tom tevoorschijn komt als een afkalvende gletsjer gedeeltelijk in zee stort. Er vindt een onderzoek plaats naar het ongeluk dat drie geleden plaatsvond.

De auteur wil met haar verhaal aandacht vragen voor de klimaatveranderingen die nu al gaande zijn. Met het gesmolten poolijs, de nieuwe scheepsroute en met de ijsberen die steeds zeldzamer worden, schetst zij een geloofwaardige toekomst. Maar probeert zij met The Ice een roman neer te zetten over klimaatveranderingen of is het een thriller waarin het mysterie omtrent het ongeluk in de ijsgrot uit de doeken wordt gedaan? Beiden hebben mij niet overtuigd. Voor een thriller komt het verhaal langzaam op gang, is het niet spannend genoeg en heeft het een mager plot. Wel spelen er in het boek wat vage, mysterieuze politieke en zakelijke intriges onder de oppervlakte. Als roman over klimaatveranderingen voegt het weinig toe over de oorzaken en gevolgen van milieuveranderingen.

Het verhaal komt langzaam op gang. Het is even worstelen om er doorheen te komen. Het begint pas echt na ruim honderd bladzijden als het onderzoek naar het ongeluk start. Paull vertelt het verhaal vanuit het perspectief van Sean in het heden met flashbacks naar het verleden, naar hun studententijd en naar de periode van het ongeluk. Irritant is dat Sean al aan het begin van het boek, precies weet wat er in de ijsgrot gebeurd is, maar dit wordt pas aan het einde van het boek verteld aan de lezer. Het boek eindigt desondanks niet met een grote verrassing.

De hoofdpersonages zijn geen van allen sympathiek. Later in het boek maakt Sean een verandering door waardoor hij sympathieker overkomt, maar voor mij is het dan te laat. Hij is neergezet als een standaard slechterik die gescheiden is, een dochter heeft die hem niet meer wil zien en achter de vrouwen aanloopt. Hij is in een korte tijd van redelijk arm, zeer rijk geworden wat niet helemaal realistisch lijkt. Het meest sympathiek is Tom die er van overtuigd is dat er nog te vechten valt voor het milieu, terwijl Sean het als een gegeven accepteert en er economisch het beste uit probeert te halen. De personages zijn goed of fout, wat een beetje zwart-wit is neergezet.

De hoofdstukken worden voorafgegaan door een tekst over een expeditie in het poolgebied tijdens de vorige eeuw. Het laat door de ogen van de expeditie deelnemers zien hoe het poolgebied in die tijd nog was. Het doel van deze teksten is niet duidelijk: ze hebben geen relatie met het hoofdstuk en hebben ook geen relatie met elkaar.

Helaas heeft dit boek me niet echt kunnen boeien. Er was moeilijk doorheen te komen en de plot veel tegen.