Goed opgebouwd verhaal

Dit is echt zo'n boek waarvan je tijdens het lezen de hele tijd twijfelt of je het nou goed vindt of niet. Pas als je het uit hebt en alles begint te bezinken, denk je: verrek, dat was een goed verhaal!
Het leidde niet helemaal naar het eindpunt dat ik had verwacht, wat een groot pluspunt is, hoewel ik het meeste al wel ruim van tevoren zag aankomen. Hetgeen wat er dan voor zorgt dat je blijft lezen, is de vraag of je gelijk hebt.

Ik moest behoorlijk wennen aan de schrijfstijl. Halve zinnen, zinnen onderbroken door punten. Maar het went en ondanks dat het niet mijn favoriete stijl is, leest het best vlot weg. Bovendien zie je daardoor hoe warrig Milly's gedachten vaak zijn.

Het verhaal draait niet alleen om de angst van Milly om net zo te worden als haar moordzuchtige moeder. De worstelingen van een pleegkind in een pleeggezin en op een nieuwe school spelen ook een grote rol. Logisch ook, want alles wat Milly meemaakt zal bijdragen aan het vormen van haar karakter. Zoals bij ieder mens spelen niet alleen de genen, maar ook opvoeding en ervaringen een rol bij het vormen van haar persoonlijkheid. En Milly heeft het op beide vlakken zwaar. Ze worstelt met dingen waar veel pubers mee te maken krijgen, maar vanwege haar verleden is het de vraag of ze er hetzelfde op zal reageren als andere kinderen van haar leeftijd. Een gevaarlijke samenloop van omstandigheden, of toch niet?
Als lezer hoop je uit alle macht dat Milly sterk genoeg is, goed genoeg, om het verkeerde voorbeeld van haar moeder te weerstaan. Hoofdstuk na hoofdstuk word je alle kanten op geslingerd. Van 'oh gelukkig, ze is niet zoals haar moeder' naar 'oh shit, ze zal toch niet...?' Een reden om maar door en door te blijven lezen.

Hoe dichter het verhaal bij de rechtszaak komt, hoe nieuwsgieriger je wordt als lezer. Wat gaat daar nog gebeuren, zal Milly zich overeind kunnen houden, komt daar nog iets nieuws aan het licht? De verrassing waar de schrijfster zo zorgvuldig naartoe heeft gewerkt komt en wordt opnieuw vooraf gegaan door slim in elkaar gezette twijfelzaaierij. Maar dat is nog niet het einde van het verhaal, er zijn nog best wat bladzijdes over. En die vult de schrijfster met twee knallers van verrassingen.

Na het bezinken geef ik dit boek 4 sterren. Het hadden 5 knallende sterren kunnen zijn als ik niet één ding had gemist: ik voelde niet wat Milly voelde. Ja, ik las hoe groot haar angst was, haar twijfel, etc. Ik las wat ze mee had gemaakt, ik vond het erg wat ze moest doormaken en al doorgemaakt had, maar ik vóelde het niet. Ik kon niet in haar wereld kruipen en bij haar zijn, ik kon alleen maar van een afstand over haar lezen.
De manier waarop Milly's moeder bijna continu in haar gedachten blijft is wel akelig realistisch en knap geschreven.
Juist daardoor blijft Milly gevaarlijk balanceren op het randje tussen goed en slecht en dat zorgt ervoor dat je door wilt blijven lezen.