Bijzonder soort humor.

Britt-Marie is 63 en zeer ordelijk. Alles moet keurig netjes en schoon zijn. Ze heeft haar eigen regeltjes. Nadat ze haar man Kent verlaten heeft gaat ze op zoek naar werk. Op heel bijzondere manier weet Britt-Marie het meisje van het uitzendbureau zover te krijgen dat ze heel snel een baan vindt. Ze komt dan terecht in het plaatsje Borg, waar maar 1 "winkel" meer is en een aantal jongeren die een voetbalteam vormen. Zij hebben echter geen coach meer en Britt-Marie heeft een hekel aan voetbal en vuil. Toch raakt ze betrokken bij de club. Hoe dat zich ontwikkelt?

Op heel bijzondere wijze wordt in dit boek het verhaal van Britt-Marie verteld. De humor die in dit boek aanwezig is, is er een waar je in het begin aan moet wennen.
Een voorbeeld hiervan is: "ik wil me nergens mee bemoeien, maar het lijkt hier wel een zwijnenstal", zegt ze zorgzaam en voegt er onmiddellijk aan toe: "maar ik wil me natuurlijk nergens mee bemoeien". Dit soort tegenstrijdigheden komen veelvuldig voor om het karakter van Britt-Marie duidelijk te maken. Op een gegeven moment vroeg ik mij wel af of het niet teveel zou gaan worden. Gelukkig werd het naarmate het boek vorderde minder. Britt-Marie ondergaat een langzame maar gestage karakterverandering oftewel ze gaat meer inzicht krijgen in haar keuzes. De routinematige, schone, degelijke, niet veroordelende Britt-Marie verandert. En hoe.
het boek leest vlot weg en heeft een bijzondere soort humor, waar je van moet houden.
Een hoogstandje wil ik het niet noemen, maar wel een boek waar ik als afwisseling wel van kan genieten.