Stemt tot nadenken.

Wie niet weg is-Piet Baete

Durf jij alles achter te laten in de hoop dat het vanzelf goed komt? Een vraag die een hoofdrol speelt in dit boek.
Een van de vele vragen trouwens.
De hoofdpersoon Tristan bouwt decors. Reist veel en heeft zijn familie in onzekerheid achtergelaten. Hij is plotseling vertrokken na het vertrek van zijn vriendin Clarissa. Volgens Tristan hebben Clarissa en hij afgesproken dat zij elkaar weer toevallig zullen tegenkomen als het ware liefde is. Het duurt alleen wel lang voor zij elkaar weer bij toeval ontmoeten.
Tristan ontmoet heel veel mensen en voert hele gesprekken met hen.
In dit boek gebeurt er niet veel, maar zijn juist de overdenkingen en de gesprekken belangrijk. Levenslessen worden verwoord. Het wordt helemaal vanuit Tristan verteld. Dit boek zal bij een groep lezers tot nadenken stemmen. Wel belangrijk is dat je van dit soort boeken moet houden. En daar zit nu juist het probleem vermoed ik. Niet iedereen zal er van gecharmeerd zijn. Tempo ontbreekt in de ontwikkelingen, maar de gedachtengangen zijn heel sterk verwoord. Zelf kan ik dit soort boeken wel waarderen. De schrijfstijl is heel prettig om te lezen. Geen lange ingewikkelde zinnen. Wel zinnen die tot je door moeten dringen, waardoor het leestempo dan weer iets minder hoog wordt. Je kruipt in het hoofd van Tristan, maar wordt toch wel enigszins verrast. Een vermoeden bestond er wel over het feit van het vertrek van Clarissa, maar toch...
De cover blijkt achteraf enorm goed de strekking van het boek weer te geven. Een extra compliment hiervoor.
Dit boek krijgt van mij 3 van de 5 sterren.