Bikkelharde vrouwen

Het verhaal: Lizzie Zubiaga, drugskoningin, wil zich helemaal op het witwassen van geld storten. Andrea Mijangos probeert Lizzie eindelijk achter de tralies te krijgen. Gaat haar dit lukken?
Andrea is ontslagen bij de recherche en is begonnen als privédetective. Ondertussen werkt zij ook aan haar eerste zaak, een dood gevonden striptekenaar. Haar broer heeft haar gevraagd te onderzoeken of het een natuurlijke dood was of toch moord.

Wat ik er van vond:
Het boek is opgedeeld in 65 hoofdstukken. In tegenstelling tot wat op de verschillende websites staat bevat het boek 253 blz ipv 224 blz. De hoofdstukken zijn dus vrij klein, wat prettig leest en je hebt snel de neiging om nog maar een hoofdstukje te lezen. De veelheid en vreemde namen (veelal Spaans) maakt dat het even duurt voor je helemaal goed in het boek zet. Zeker omdat de hoofdstukken wisselende ik-figuren heeft. Dit maakt het lastig omdat je iedere keer even omschakelen moet wie nu weer de ik-persoon is. Maar eenmaal in het verhaal gedoken is het erg spannend. Heel opvallend vind ik de bikkelharde karakters van de vrouwen. Zij hebben een pittig woordgebruik. Verder is er in dit boek een heerlijk vleugje humor verwerkt.
Wat mij in het begin van dit boek ook opviel is dat de auteur soms hele lange zinnen gebruikt. Zo bevat het laatste hoofdstuk van anderhalve bladzijde slechts 2 zinnen. Doe dat maar na.
Het slot is ook heel goed gevonden.
Wat ik heel prettig vond waren de 2 verschillende verhaallijnen. De jacht op Lizzie om haar achter tralies te krijgen en de zaak rondom de dood van de striptekenaar. 
Ik heb genoten van dit boek, maar door de vele buitenlandse namen, lange zinnen en wisseling van ik-personen geen boek om te lezen met veel afleiding om je heen.