Origineel debuut

De cover trok enerzijds wel mijn aandacht door de ongewone foto en de intrigerende titel, maar overtuigde mij anderzijds niet helemaal om het boek vast te nemen omdat de fletse kleuren een voorbode leken te zijn van een zoetsappig verhaal.
Door de achterflaptekst te lezen werd mijn nieuwsgierigheid al wat meer gewekt, omdat de context toch niet zo gewoon bleek te zijn. Eén van de personages in dit liefdesverhaal verkeert immers in coma en is in het begin een onbekende voor de ander.
Wat voor mij de doorslag heeft gegeven om dit boek te lezen, waren de vele lovende recensies op Hebban.

Het boek kent enkele minpunten.
Oorspronkelijk is dit boek in het Frans geschreven. Hoewel de vertaling over het algemeen genomen niet zo slecht was, kwamen er soms toch woorden in voor die het leesritme verstoorden. Enkele voorbeelden daarvan zijn: ponem, hork, halstoer, reuring. Ook enkele taalfoutjes op vlak van zinsconstructie hadden kunnen vermeden worden.
Daarenboven was de geloofwaardigheid op sommige vlakken een beetje op het randje.
Want hoe is het mogelijk dat in het begin niemand van de medische staf opmerkt dat een bezoeker steeds op de kamer van een andere patiënt gaat schuilen?
Verder wordt er op een bepaald ogenblik de term ‘vegetatieve toestand’ gebruikt, maar eigenlijk zullen dokters deze term normaal gezien nog niet vernoemd hebben, aangezien er nog geen sprake is van een slaap-waak ritme waarbij de ogen overdag open zijn en ’s nachts gesloten, wat één van de distinctieve kenmerken is tussen een coma en een vegetatieve toestand.
Hetgeen ik nog het vreemdst van al vond, is het feit dat vrienden van iemand die in het ziekenhuis ligt van het personeel het telefoonnummer krijgen van een andere vriend van die persoon. In werkelijkheid zou dit omwille van privacyredenen geweigerd worden (en al zeker aan personen die geen familie zijn van de patiënt).

Waarom is “Ik ben er” dan toch 4 sterren waard?
Omdat dit boek een aantal pluspunten kent die veel sterker doorwegen dan bovenvermelde verbeterpunten.
Allereerst is er sprake van een grote originaliteit. Zowel qua onderwerp als qua uitwerking weet Clélie Avit de lezer te verrassen. Een apart liefdesverhaal tussen twee mensen die elkaar niet kennen en waarvan er eentje in coma ligt, is iets wat ik nog niet eerder ben tegengekomen. Bovendien houdt de schrijfster het boeiend door het verhaal afwisselend (per hoofdstuk) te vertellen vanuit het perspectief van de twee hoofdpersonages, Elsa en Thibault.
Hoewel er niet veel ‘actie’ is, weet de schrijfster toch steeds je aandacht vast te houden door de gedachten en gevoelens van deze personages heel mooi en beeldend te beschrijven.
Ondanks de moeilijke thema’s die daarbij aan bod komen, blijft het geheel toch behoorlijk luchtig en zeer vlot leesbaar. Je vliegt er op 1 dag doorheen.

Alles in beschouwing genomen, is “Ik ben er” een absolute aanrader!
Hoewel dit debuut uit 2015 momenteel het enige boek is van de Franse schrijfster Clélie Avit, is het hopelijk het eerste van vele mooie verhalen.