Als een koorddanser in een achtbaan, honderd jaar in de ban van chocola

Dit 1248 pagina's tellende boek van Nino Haratischwili begint met een proloog die doet denken aan het uiteenspatten van een samengebald geheel van vele levens, dromen, verdriet, namen, plaatsen, geweld, extase, kunst etc.
De eerste 27 blz lijkt een verslag te zijn van al deze gebeurtenissen vanaf het jaar 1900 tot het heden, Brilka is 12 jaar.
Vertelster Nitsa wil het hele verhaal van haar voorouders tot het heden vertellen, omdat niets vergeten mag worden, de proloog wordt ook PARTITUUR VAN HET VERGETEN genoemd.
Hoewel in de proloog veel aangehaald wordt, zijn de verbanden nog niet goed zichtbaar, die worden per boek geëxposeerd, want zo blijkt : het zijn stuk voor stuk boekwerkjes vol draden die uiteindelijk het hele tapijt moeten vormen.

Verhaal speelt zich af in Georgië en begint met de geheimzinnige chocoladefabrikant, waarvan de naam ons onbekend blijft.
Deze chocolade is één van de motieven. Door het hele boek speelt het geheimzinnige drankje een belangrijke rol. Het recept is overgedragen op Stasia, dochter van de chocoladefabrikant. Er lijkt geen zegen op te rusten, elke keer wanneer er gedronken wordt van het kostelijke vocht pakken zich donkere wolken samen rondom degene die drinkt.
Muziek loopt als een rode draad door het boek, Stasia lijkt in de wieg gelegd als balletdanseres, maar die droom komt niet uit. Muziek komt ook terug in Ida, liefde van Kostja, en Kitty, kinderen van Stasia en haar echtgenoot Simon.
Er zijn ook nog zussen van Stasia, zoals Christine, die een grote rol gaat spelen in het leven van de hele familie. En er gaat nog een familie een belangrijke rol spelen, Sopio Eristavi en haar zoon Andro.

Door 2 wereldoorlogen en de Oktoberrevolutie 1917, komt het hele gebied in een crisis. Ook Georgië ontkomt er niet aan, het hele machtsspel van de communisten heeft direct en indirecte gevolgen voor de hele familie.
Opmerkelijk is welke rol Georgië gespeeld heeft, Stalin komt er oorspronkelijk vandaan, het is onlosmakelijk verbonden met de Sovje -Unie.
Gedurende het verhaal ontstaat verwijdering, haat, er wordt verbannen en mensen komen weer bij elkaar, worden verliefd, komen terug, maken cariére als zangeres en kaarten met geesten.

Door de structuur van het boek, de vertelster Nitsa legt elke keer de nadruk op één van de familieleden, wordt het complexe verhaal toch duidelijk en chronologisch verteld. Vaak zinderend van de emoties, maar nooit over de top.
Opmerkelijk hoe karaktertrekken overgedragen worden op volgende generaties.
Een schitterend epos over een familie in een decor, dat ondanks de beschreven wreedheden toch al het menselijke laat zien en vooral overlevingsdrang, hoop en liefde.