De vallei verhaalt

Het hoofdpersonage, de verteller, heeft veel gemeen met Adriaan, woont alleen in een vallei. De rivier speelt een belangrijke rol, het water lokt om erin te verdwijnen. Dit is ook meteen het belangrijkste thema van het boek: eenzaamheid, neerslachtigheid, depressie.
De verhalen van de vijf personages beschouwen elk een vorm van melancholie, triestheid, mislukking en vergane glorie.
Door deze vorm, vijf zeer verschillende personages, is er ruimte voor talloze aspecten.
Adriaan van Dis, bekend van zijn Indische verleden, zijn affiniteit met Afrika, zijn charme en welbespraaktheid kan uit ervaring putten en al deze facetten in geuren en kleuren gebruiken in deze verhalen.

In het eerste verhaal, Akiko, word je meteen op het verkeerde been gezet, niets is wat het lijkt en is een schreeuw naar liefde, verpakt in een wel zeer modern jasje.
In Rivka maak je kennis met een deel van Adriaans ontwikkeling, de manier waarop is puur genieten, meegezogen in de 'beau monde' komt er een geweldige beschrijving van de jonge Adriaan met de 20 jaar oudere Rivka.
De, nu oudere, Rivka staat voor de deur en leest Adriaan de les: 'De wereld staat in brand en jij bent alleen met jezelf bezig'
Hoofdstuk Claire zit boordevol humor, satire en lucht. Hier wordt haarscherp geanalyseerd hoe de randstedelingen zijn neergestreken in de vallei. Het snobisme druipt ervan af en dit zou genieten zijn, ware het niet dat er ook hier weer een melancholieke kant aan zit. Bijvoorbeeld hoe de kinderen afgeschermd en verwend worden:
'De lelijke wereld zat niet in het lespakket van hun alternatieve scholen'

Een echte van Dis, boek krijgt 4 welverdiende sterren.