Overal zand

Ik moet eerlijk zeggen; dit is niet mijn favoriete genre. Ik had gehoopt op iets wat lijkt op De Weg van Cormac McCarthy of De Hondsster van Peter Heller. Maar dit was toch anders, lichter. Maar zeker geen slecht boek.

Hoofdpersoon in het boek is eigenlijk het zand. Zand zit overal; in je oren, in je mond, in je kleren in je huis. En de wind zorgt er voor dat er steeds nieuw zand bij komt, hoe hard er ook gewerkt wordt om het zand weg tevwerken. Het leven is dan ook zwaar. Maar onder het zand bevinden zich schatren uit een vorige wereld. En zandduikers halen die schatten naar boven. Alleen moeten ze steeds dieper duiken om bij die schatten te komen.
Palmer krijgt de kans om met zijn vriend Hap naar het magische Danvar te duiken. Het lukt ze om Danvar te bereiken, maar dan gaat alles mis. Er blijken duistere types te zijn die hele andere bedoelingen dan het zoeken naar schatten.
Ondertussen vindt Palmers broer Connor een meisje dat beweert hun halfzus te zijn. Ze komt van de andere kant van Niemandsland met een boodschap van hun lang verdwenen vader. En dan blijkt dat niets is zoals het lijkt.
Het boek heeft een verrassend en open einde. Niet zo vreemd, want dit is het eerste deel van een serie. Er zijn nog voldoende losse eindjes om nog een heel eind op voort te borduren. Voor mij blijft het bij dit eerste deel. Ik heb me er prima mee vermaakt, al kwam het wat langzaam op gang met erg veel technische details over het leven in het zand en de techniek van het zandduiken. Het verhaal was spannend, en de personages interessant. Maar het is fewoon niet mijn genre.