Wat een schrijfstijl

De Stem van de Zee is een heruitgave van Mara Li bij de uitgeverij: Dutch Venture Publishing. Waarvoor mijn dank aan de uitgeverij dat ik dit boek mocht lezen voor de blogtour die volop bezig is.

De Stem van de Zee is een boek dat niet geheel onbekend klinkt in mijn oren. Maar ik had altijd mijn twijfels of het boek wel mijn geld waard was. Ergens voelde ik me aangetrokken door de covers, anderzijds duwde ik het een beetje van me af. Dus bleven de boeken een hele lange tijd op mijn verlang lijst staan. Tot Jen me inlichtte dat ze de serie had overgenomen en opnieuw ging uitgeven onder haar eigen uitgeverij. Omdat ik deel uitmaak van haar Streetteam was dit een mooie kans om De Gave van de Selkie te kunnen lezen

Ik lees nooit samenvattingen als ik aan een boek begin. Ik wil me niet laten beïnvloeden door de flaptekst waardoor ik altijd “samenvatting loos” doorheen een verhaal loop. De verassingen komt des ter meer verwachtvoller aan. En dat had ik met De Stem van de Zee. Mara Li had voor mij een indruk nagelaten dat haar boek over zeewezens en dergelijk zouden gaan, maar daar had ik me zwaar aan misgrepen. Ik trof geen één of ander Sirene aan, maar een jonge dame genaamd Nimue en haar broertje Arthur die in een typische zeehavens dorpje woont.

Het verhaal in het algemeen vond ik erg geslaagd. Het hield je aandacht op één of andere manier goed vast. Alleen kan ik er niet precies mijn vinger opleggen hoe dit kwam. Wat ik vooral positief vond aan het boek, is de gedetailleerde beschrijving hoe de wereld door Nimue haar ogen gezien werd. Een onderbreking van leuke dagboek pagina’s, waardoor je iemand in het bijzonder beter zult leren kennen, en een achtergrond verhaal, brak het boek op een zeer aangename manier. Het waren geen storende elementen.
Iets wat ik minder vond aan De Stem van de Zee was het tijdsbesef. Alhoewel ik er vrij zeker van was dat het eerste deel van de De Gave van De Selkie in de toekomst afspeelde, had ik niet altijd het gevoel dat het letterlijk zo was.

Soms dacht ik dat we terug gekeerd waren in het verleden. Vooral omdat er stukken gebeuren die vooral te zien zijn in de tijd van toen. Waar door ik toch wel wat verward was. Alsof de schrijfster een soort combi wou maken van toen en de toekomst.

De schrijfstijl was zeer uniek. Het greep me ook op alle mogelijke manier aan. Het las zo hemels, dat het geen enkel probleem vormde om het boek direct terug op te pakken. Wat ook onvermijdelijk was dat men als lezer veel vragen had bij dit boek. Als de ene vraag opgelost werd dan stond de andere al klaar. Hopelijk krijgen mijn overige vragen toch een antwoord tegen deel 3. Maar mijn geweten verteld me dat dat wel de bedoeling is.

De Stem van de Zee is een zeer aangenaam verhaal. Vooral omdat het volledig mijn genre is en de hemelse schrijfstijl van Mara Li liet me als een boek junkie mijn gemoederen dalen. Voor mij mochten de plots twisten nog iets sterker uitkomen, maar over het algemeen ben ik vrij verast en heel blij dat ik dit boekje mag afvinken. Op naar het volgende!