De rauwe werkelijkheid van oorlog voeren

Wanneer je de titel van dit boek leest zou je haast denken dat je hier te maken hebt met een chicklit roman. Dan ben je echt op het verkeerde been gezet. Romantiek is hier echt niet aan orde. Hoewel dit boek fictief is en de personages dus niet echt bestaan, zou dit verhaal zo uit het leven gegrepen kunnen zijn. De rauwe werkelijkheid van de oorlog in Syrië en de aanvallen van IS. De uitzending van militairen naar die gebieden of andere landen die in oorlog zijn. Wat doet het met je als je geen eigen persoonlijkheid meer bent maar onderdeel bent van een militair eskader? Wat zijn de gevolgen van de uitzending bij terugkeer naar het burgerleven? De auteur van dit boek heeft gedegen onderzoek gedaan, want het verhaal zou zo een reportage voor het acht uur journaal kunnen zijn of voor de nieuwsachtergronden.

De plot van het verhaal wordt snel opgebouwd ,maar niet zo snel dat het voorspelbaar wordt. Je maakt kennis met Rêve en Justin, broer en zus die beiden dezelfde universiteit bezoeken en nog thuis wonen omdat dit goedkoper is. Hoewel hun moeder het liever niet heeft wordt er aan de eettafel regelmatig discussie gevoerd over de oorlog in Syrië en of je wel of niet moet ingrijpen. Justin is voor, maar kan weinig doen. Toch draagt hij op zijn manier een steentje bij door taallessen te geven in het plaatselijke asielzoekerscentrum achter in hun straat. Rêve echter doet het op een andere manier. Een keuze waar haar ouders niet achter kunnen staan en absoluut niet blij mee zijn. Maar stoppen kunnen ze haar niet..

Het wordt al snel duidelijk dat Rêve zich schuldig voelt over de dood van haar broer. Zij wil de strijd afmaken die hij wilde beginnen in Syrië. Daarom stopt ze met haar studie en meld zich vrijwillig aan bij het leger. Je leest over het trainingsproces, de uitzending zelf en uiteindelijk de repatriëring naar Nederland. Hoe reageren oude bekenden op haar, hoe gaan haar voormalige vrienden met haar om? Maar ook de vragen die sommige mensen kunnen stellen, en om er dan achter te komen hoe leeg en arm hun leven eigenlijk is, en dat jij tot voor kort ook zo onwetend was. Je voelt de strijd van Rêve en haar eenzaamheid. Dat ze zich niet meer thuis voelt in haar eigen land, niet veilig zonder wapen. Het is wel duidelijk dat ze in gevangenschap verkeerd, maar pas op het eind van het boek wordt duidelijk waarom.

“De rauwe werkelijkheid van oorlog voeren. Niet alleen in het veld, maar ook daarna in je hoofd. Ik ben met heel andere ogen naar defensie gaan kijken.”