échte Karin Slaughter, niet 100% mijn ding

Als fan van Karin Slaughter kijk ik natuurlijk steeds vol verwachting uit naar nieuw materiaal. Deze keer was dat wederom het geval en toen het boek op de mat viel - dank HarperCollins Holland - wou ik eigenlijk onmiddellijk starten. Helaas gaan examens voor ... .
Toen ik dan wel tijd had om te starten was ik direct gefascineerd door de proloog van een onbekende vrouw, die een soort van bekentenis afgelegde, maar voor wat? En wie was ze? Dat ik niet meteen antwoord zou krijgen op de volgende pagina's had ik verwacht. Dat het haast gelijk een rollercoaster ging zijn, niet.
De eerste hoofdstukken, die zich afspelen in het heden, volgen Andrea - ook wel Andy genoemd - en haar moeder Laura. Het zijn eerder meer Andy's hoofdstukken en haar kennis van haar moeder of beter haar niet kennis, haar ontdekkingen. Wat weet Andrea eigenlijk werkelijk van haar moeder? De zoektocht naar haar 'echte' mama onderga je samen met haar en dat zorgt voor heel wat spanning en pit in het boek.
Telkens er dan een twist is in het heden, springt Slaughter naar het verleden en al besef je dat er waarschijnlijk een link moet zijn, merk je het niet te vlug. Integendeel, het leest in het begin echt als een apart verhaal uit de jaren '80 en het kan me matig boeien. Niet dat er niets gebeurd, maar het werd wat afgeraffeld? Het was niet verrassend genoeg?
Ik had ook een paar keer het gevoel dat ik iets had mislezen en toen ik herlas, was het echt een fout in het verhaal. Of een flashback zonder de witruimte bv. zodat de overgang verwarrend overkwam. Het was niet echt helemaal mijn ding en las vaak verder om naar de Andy-hoofdstukken te kunnen. Jammer!
Toch ga je me niet horen zeggen dat ik het een slecht boek vond. Anders lees je het niet op twee dagen uit! Het was alleen niet 100% mijn ding, al was het wel een échte Karin Slaughter. Ze schuwt wederom geen enkel thema en geeft daardoor toch wel wat kritiek op het Amerika van toen en nu. Ze beschrijft de dingen heerlijk op haar manier en de personages en hun conversaties zijn sterk uitgewerkt. Dat alles zorgt dat je wordt voortgestuwd en het boek toch vlugger uitleest dan je wil en dat is spijtig ... . Het wachten herbegint weer!
Hopelijk nu eens op een Will Trent-boek? Al is een ander verhaal ook dik oké, maar ik mis hem en ik ben waarschijnlijk niet alleen.