Gluren bij de buren

Anna Fox is van beroep psychologe maar door haar eigen aandoening, agorafobie, is zij inmiddels al 11 maanden aan huis gekluisterd. Zij vult haar dagen met het kijken naar zwart wit films, overmatig drankgebruik en om haar angsten in bedwang te houden slikt zij diverse medicamenten. Maar haar grootste dagbesteding is toch wel het begluren van haar buren.
Wanneer dan ook de Russels aan de overzijde komen wonen trekken zij direct haar aandacht. Op het oog lijkt dit het perfecte gezin, echter heeft Anna toch haar twijfels. Dat er iets goed mis in dit gezin wordt voor Anna duidelijk wanneer zij iets verschrikkelijks aanschouwd. Echter doordat Anna niet stabiel, vaak aangeschoten en zelfs onder invloed van haar medicijnen is, wordt door de politie haar verhaal niet echt serieus genomen.
De schrijver geeft duidelijk weer hoe het is om met agorafobie te moeten leven. De beperkingen die Anna hierdoor ervaart en de afhankelijkheid van anderen die zij hiermee creëert voor alledaagse taken. Ondanks dat het verhaal wat traag op gang komt was mijn nieuwsgierigheid toch gewekt, zou Anna hallucineren of is er daadwerkelijk iets vreselijks gebeurt?. Wanneer je eenmaal over de helft van het boek bent komt er duidelijk meer vaart in het verhaal wat de spanning zeker ten goede komt. Een fijn boek om te lezen en zeker 4 sterren waard.