Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Dikke pil, maar een goed begin

20 juni 2019
Het was ondertussen meer dan vijf jaar geleden dat ik deze reeks nog gelezen had, en ik was echt bang dat ze me toch minder zou aanspreken dan vroeger. Gelukkig was dat angst om niets, zo blijkt.
Om de een of andere vreemde reden heeft Baeckens Books, toen ze de boeken van de Verrezen Wereld begonnen vertalen, besloten om de tweede trilogie, Oorlogen dus, éérst uit te geven, vóór de Kronieken, die wel eerst gepubliceerd is in Italië en zich chronologisch ook voor Oorlogen afspeelt. Ik ben de Verrezen Wereld-boeken meteen beginnen volgen toen ze in het Nederlands verschenen, dus ik ben ook een van de mensen die ze totaal onchronologisch heeft leren kennen. Dat heeft mij gelukkig nooit gestoord. Ja, natuurlijk is het duidelijk dat er een boel gebeurd is vóór Het Moordenaarsgilde, maar je moet eigenlijk nauwelijks iets weten of begrijpen van Kronieken om dit verhaal te kunnen volgen. En wat je wel moet weten, dat wordt uitgelegd.
Na jaren niet over Dubhe gelezen te hebben, was dit bijna een schone lei. Ik heb haar - Dubhe dus (wat is Troisi's obsessie met al die H's in haar namen toch?) - een beetje opnieuw leren kennen, als het ware. En het valt me op dat ik haar toch anders lees dan vroeger; ze heeft meer lagen en diepgang, er zitten meer nuances in die ik nu wel uit het verhaal haal tegenover vroeger. En ik mag haar ook nog altijd heel erg. Ze is niet het meest voor de hand liggende (hoofd)personage dat je meeneemt doorheen een verhaal, maar ze spreekt toch aan. Ze heeft zeker haar foute, maar ook zeker haar goede kanten. (En laten we wel weten, ze is ook gewoon heel erg knap. Of ben ik dat maar?)
De afwisseling tussen heden en verleden is knap gedaan en laat ook duidelijk zien waar Dubhe vandaan komt - er zit al een heel stuk personageontwikkeling in het boek doordat je Dubhe doorheen tien jaar ziet opgroeien. En de schrijfstijl past en verandert mee.
Het nadeel bij het deel in het heden, is dat het nogal beklemmend aanvoelt, soms, doordat Dubhe een groot deel van de tijd in een huis zit, zonder enige uitweg. Knap natuurlijk dat de schrijver dat idee van beklemming overbrengt, maar voor mij is dat soort verhalen altijd iets minder weggelegd. Gelukkig stoorde het niet te veel! Verder is de verhaallijn ook echt wel knap. Vooral het einde - laatste hoofdstuk en epiloog - heeft mij altijd erg aangesproken: er zitten een paar heel mooie oneliners en dergelijke tussen. En bovendien komt Ido erin, die samen met Dubhe hier wel mijn favoriete personage is (in Boek 3 komt Learco daar nog bij).
Al bij al een heel aantrekkelijk verhaal, al is het wel een dikke pil natuurlijk (565 bladzijdes), en is er iets in de Nederlandse uitgave...
Ik heb een eerste editie, dus wie weet is het later verbeterd, maar dit boek - zoals veel van boeken die Baeckens Books uitgeeft, in die tijd dan toch - zit boordevol van de typfouten. Het begint al op de eerste bladzijde van het verhaal, en zo gaat het constant verder. Voornamelijk zijn het 'maar' spaties waar iets misloopt, komma's die er niet staan, punten die afwezig zijn - dat soort dingen - maar hier en daar springen de alinea's verkeerd in, of wordt er een zin afgekapt en gaat die dan op een nieuwe alinea verder, en de indeling van paragrafen is soms erg onduidelijk. Hier en daar mist er eens een woord, maar dat zijn gelukkig uitzonderingen. Maar alles bij elkaar staan er létterlijk tientallen fouten in, meer dan in eender welk ander boek ik ooit heb gelezen. Dus ofwel is dit heel erg slecht vertaald (niet qua betekenis, maar qua typen), ofwel is er hier geen of amper een redacteur en/of corrector en/of persklaarmaker aan te pas gekomen. Dit is echt schandalig, eigenlijk.
7,5/10

Reageer op deze recensie

Meer recensies van