Heel erg knap einde!

Laure Eve heeft duidelijk een speciale schrijfstijl. Dat viel in het eerste boek al op, maar nu het vervolg vanuit een ander standpunt verteld wordt, wordt het helemaal duidelijk. Het is een aangename stijl - en een die Mireille Vroege goed weet te behouden. Ik vind die vertalingen van Vroege altijd de moeite (ze heeft bijvoorbeeld ook de boeken van Artemis Fowl van Eoin Colfer vertaald). En ze steekt er altijd een paar leuke, ongebruikelijke woorden tussen, net op de goede plaatsen.
Het verhaal vond ik net iets minder dan het eerste deel. Het is redelijk vaag, soms, al maakt dat wel deel uit van de schrijfstijl geloof ik, maar ook relatief negatief en donker op een aantal momenten. Dat was een beetje jammer, omdat het eerste deel dat niet echt was.
Aan de andere kant: dit gaat een beetje over wicca, en dat heeft mij altijd mateloos geïnteresseerd. Bovendien zijn de drie Graces en River erg aangename personages. Summer is echt geweldig en is ook altijd net een beetje anders dan je zou verwachten.
Bovendien zijn de laatste tien à twintig bladzijdes, als alles opgelost is, echt knap uitgewerkt. Je merkt wat voor de weg de personages hebben afgelegd, er zitten daar een aantal mooie citaten verborgen, en ook een paar goede dialogen en gebeurtenissen. Dat maakt de rest van het iets zwakkere verhaal meer dan goed!
Het lijkt me dat dit het einde is, en dat het dus bij een tweeluik blijft. Da's eens iets anders dan een trilogie. En het is een vervloekt (*wink wink nudge nudge*) goed einde!
8/10