Steve was fantastisch!

Een liefdesverklaring. Zo zou je dit bijzondere boek toch wel mogen noemen. Het kan ook bijna niet anders, afgaand op de titel: Steve Jobs, Waanzinnig goed. Kunstenares en auteur Jessie Hartland is een fan. Met een hoofdletter F. Fan van de man die wereld heeft leren kennen via Apple en de animatiestudio Pixar.

Hartland schetst Jobs leven in een mooi uitgegeven stripboek, een zogeheten grafische biografie. Via zwart-wit plaatjes leert de lezer de grondlegger één van ’s werelds bekendste ondernemingen kennen. Het is natuurlijk al eerder gedaan, een biografie. Maar dit boek is anders...

Goeie biografen hebben vaak een CV dat respect afdwingt. Over Jessie Hartland is in ons land nog niet zoveel bekend. Behalve dat ze artistiek is en dit kunstje eerder heeft geflikt. Het leven van de New Yorkse kok Julia Child is ook met striptekeningen in beeld gebracht. Die uitgave was overigens in kleur.

Dit boek vormt een groot contrast met de bekende Steve Jobs-biografie (witte kaft met zwart-wit foto) van Walter Isaacson. Deze bejubelde biograaf trekt een kleine 700 pagina’s uit om via Jobs (adoptie)ouders te eindigen bij de ‘aan/uitschakelaar’ van diens leven. Hartland houdt het simpeler. Ze heeft een bijna kinderlijke benadering. Jobs wordt dan ook door haar consequent Steve genoemd. Deze Steve lacht veel en vertelt zijn levensverhaal guitig kijkend door de glazen van dat ronde brilletje van hem.

Jessie Hartland maakt grote sprongen. Door haar speciale, tekenende verteltrant komen Steve’s belangrijkste momenten uit zijn leven aan bod. En zijn belangrijkste ontmoetingen. Met Stephen Wozniak (Woz) de man met wie het computer-pionieren is begonnen, bijvoorbeeld. Ook is er uitgebreid aandacht voor John Scully, de oud Pepsi-baas die Apple zou gaan leiden en voor John Lassester (tegenwoordig topmanager Disney) met wie Steve animatiestudio Pixar tot een succes maakt. Iedereen kent de schaduwkanten van de Apple-uitvinder. Zijn veeleisendheid, zijn woede-uitbarstingen. Deze strip-biografe stipt het even aan als Scully en Jobs ruzie krijgen over het management. En als dezelfde Steve een vriendinnetje bezwangert en vervolgens er vandoor gaat, doet hij dat met een glimlach op zijn gezicht. Dat schuurt natuurlijk. Want kritisch is Hartland niet. Heel misschien iets door haar boek titelkeuze: Steve Jobs, waanzinnig goed. Maar als alle kritiek subtiel in het woordje waanzinnig is gepropt, dan laat je als biograaf toch echt wat liggen.

Hartland is een beetje verkikkerd op Jobs. En vermoedelijk ook op zijn producten. Het mag en het af en toe is het zelfs een beetje vertederend. Over de doden niets dan goeds.