allemaal mensen

Fuzzie

Pluizige bolletjes en mensen van vlees en bloed, jong volwassenen en ouderen, zij zijn de hoofdpersonen in Fuzzie.

Zesenveertig kleine, wollige bolletjes (p.284). Maandenlang heeft ze ze hier bewaard, als een zwerm cicaden lagen ze al die tijd te kwetteren, alsof ze elkaar verhalen vertelden, soms hevig in discussie raakten, de een nog pedanter formulerend dan de ander, ja, het leek wel degelijk of ze met elkaar praatten, ook al zeiden de bolletjes allemaal hetzelfde.

Fuzzie wordt geïntroduceerd op p. 137, daarvoor heten de pluizige bolletjes: bolletje , dingetje, balletje of beessie en ze zijn wit, roze, blauw, rood, groen of paars.

Hé, ben je daar eindelijk? Hé, hoor je me? Hé kleine, ben je daar weer? He, kleine, zeg eens, wat zie je als je mij van heel dichtbij bekijkt? Hé, heb jij nog fotoboeken uit je kindertijd? Hé, je bent er nog. Leg me nou op de wasbak, dan kun je me zien schijnen, en dan kan ik jou zien schijnen, ik wil zien hoeveel licht er is. Ja, dat klopt niet. Hé, hoor je me? Hé kleine, heb ik wel eens voor je gezongen eigenlijk? Hé, klinkt het vanaf de grond…

Zo spreken ze degene aan die bij ze hoort, die het bolletje bij zich draagt. Mensen met namen als:

Maisie, Robbie, Layla, Stephan, Christoph, Cedric, Florence, Angelica, Vera, Isis, Dellina, Aziz, Olga, Diek (Hugo), Willemijn, Irene, Sylvia, Lara, Desi , Céleste.

De roman is een vertelling in VII hoofdstukken. De tijd is die van 3 seizoenen: lente- zomer- nazomer. De vertelling is die van een alwetende verteller en soms neemt Fuzzie het woord. Het gewone leven, daar gaat het over. Dat is het decor. Wat denken we, wat doen we, wat voelen we, waar doen we het voor? Dat zijn de kwesties die aan de orde komen. Hanna Bervoets heeft een heldere, soepele stijl én behandelt tegelijkertijd allerlei levensvragen.
Wat je ’s nachts ziet is er niet en wat je overdag niet ziet is er wel (p 25)
Weet je wat het is, zegt het bolletje. Wanneer ik mijn verleden na twee, drie glazen van me af geduwd heb, begin ik te geloven dat de toekomst haar gouden , stralende tentakels naar me uitslaat (p 39)
Eenzaamheid is een discrepantie, het gat tussen behoefte en bevrediging, tussen de vraag van het gemoed en het aanbod van de omgeving, eenzaamheid is tevens het eindpunt van de evolutie: het resultaat vaan een o zo ontwikkeld zelfbewustzijn, van het constante besef dat je bestaat- eenzaamheid geen verlangen naar gezelschap maar een hang naar erkenning, misschien herkenning. (p 55)
Waarom houden we pijn zo graag verborgen voor degene die haar ons heeft aangedaan? (p.64)
Weet jij wat het verschil tussen missen en verlangen is? (p 69)
Is dat niet wat iedereen wil: het geluk brengen in plaats van het te zitten opwachten? (p.97)
Je kunt maar beter alles willen en niets nodig hebben dan alles nodig hebben en niets willen…(p.112)
Ik wil je meer dan ik je nodig heb, en ik heb je zo hard nodig (p.123)
Ik zal je ei niet laten vallen want ik kan het niet laten vallen, zal het zo lang je wilt bewaren, het beschermen zodat jij je vrij kunt bewegen, vrij van verplichtingen…(p.129)
Chaos, willekeur, wanorde, toeval: zaken die men vaak verwart met onrecht of oneerlijkheid (p.140)
Ben je vaak iemands wrakhout? Of ben je juist de drenkeling? Of, zoals de meeste mensen, allebei tegelijk, misschien? (p. 148)
Deze man vertelde me dat hij dacht dat hij heel bijzonder was. Maar ik weet, en jij misschien ook: dat denken mannen nu eenmaal (p. 191)
Je bent wie anderen zien en anderen dat ben ik (p.193)
Jaloezie is de angst dat anderen zien wat jij ziet (p.230)
Vandaag, heren en dames, demonstreren we Fuzzie aan u! (p.241)

Deze citaten verraden de kern van de vertelling en nodigen uit om te gaan lezen. Het is een kijkje in ons eigen leven en dat van de mensen om ons heen.

“ Ik denk niet dat een mens één onveranderlijke kern heeft. Dat is ook een idee uit de cultural analysis: dat je identiteit is opgebouwd uit een waaier van eigenschappen, dat je op verschillende momenten verschillende mensen bent. Dat er geen kern is, betekent niet dat er niets is. Toch denken mensen dat niet graag. Volgens mij komt angst voort uit een besef van incoherentie.”
(Citaat uit interview met Thomas van Veen, NRC jan. 2016)


Hanna Bervoets (1984) won dit jaar al twee prijzen en nu verschijnt dus haar roman Fuzzie.
(Frans Kellendonk-prijs oeuvreprijs en BNG Nieuwe Literatuurprijs voor Ivanov)