Lezersrecensie
Giftige orchis?
Venusschoenen
In de oud- Griekse samenleving staat de orchidee bekend als vruchtbaarheidsplant en is het een teken van mannelijkheid. Later, tijdens de Victoriaanse tijd, wordt de orchidee in Europa geroemd om haar schoonheid, rijkdom en kracht. In1886 werd de Paphiopedilum, ook wel venusschoentje genoemd, voor het eerst officieel omschreven en zorgde voor grote opwinding onder Victorianen, vanwege de erotische uitstraling. Om die reden geldt Paphiopedilum in de plantensymboliek nog altijd als een spannend cadeau tussen minnaars.
Kozen de beide dichters voor de titel Venusschoenen om de gedichten aan elkaar cadeau te doen, een symbolisch cadeau?
Mark Glotzbach bijt het spits af en ziet de schoenen van een schuinsmarcheerder voor zich. Zijn poëzie representeert voor mij de tijdgeest van een tachtigjarige die goed bij de tijd is, die ons een kijkje in zijn leven van weleer geeft en in dat van zijn maten. Een haarloze knar kan het einde zijn voor vrouwen. Herfst plaveit zijn pad met beukengoud. De herfst van het leven en vol van beeldende herinneringen. De glazen blijven gevuld, de zee is nooit ver weg, de ziel evenmin, de ziel van de fles. Een soepele pen die ook kritisch kan zijn.
Astrid Salman laat haar Venus’ schoenen achter in de goot. Er zijn mannen die minnen en mannen die haten en ze draagt de bundel op aan alle mannen die haar inspireerden tot schrijven. De liefde is umami en goddelijk en wordt door haar op vele wijzen doorgrond, soms maakt ze deel uit van de liefde, soms kijkt ze er naar. Het is een spel van afstand en dichtbij zijn, dat we beiden niet zeiden wat we dachten te vermijden omdat we niet wisten of we voor altijd en zo. Astrid heeft persoonlijke gebeurtenissen uit haar leven verwerkt in de gedichten en weet die mooi te verbeelden.
De beide dichters lopen ieder hun eigen pad en de paden raken elkaar niet. De liefde wordt vanuit een zeer verschillende invalshoek bezongen, de male gaze en de dichteres die zich daaraan probeert te onttrekken. Misschien is dat wel het mooie en verrassende van deze twee-in-één bundel.
Venusschoenen zijn giftig. De gedichten in deze bundel zijn absoluut niet giftig! Mark vertegenwoordigt voor mij de oud- Griekse orchis en Astrid de Victoriaanse.
In de oud- Griekse samenleving staat de orchidee bekend als vruchtbaarheidsplant en is het een teken van mannelijkheid. Later, tijdens de Victoriaanse tijd, wordt de orchidee in Europa geroemd om haar schoonheid, rijkdom en kracht. In1886 werd de Paphiopedilum, ook wel venusschoentje genoemd, voor het eerst officieel omschreven en zorgde voor grote opwinding onder Victorianen, vanwege de erotische uitstraling. Om die reden geldt Paphiopedilum in de plantensymboliek nog altijd als een spannend cadeau tussen minnaars.
Kozen de beide dichters voor de titel Venusschoenen om de gedichten aan elkaar cadeau te doen, een symbolisch cadeau?
Mark Glotzbach bijt het spits af en ziet de schoenen van een schuinsmarcheerder voor zich. Zijn poëzie representeert voor mij de tijdgeest van een tachtigjarige die goed bij de tijd is, die ons een kijkje in zijn leven van weleer geeft en in dat van zijn maten. Een haarloze knar kan het einde zijn voor vrouwen. Herfst plaveit zijn pad met beukengoud. De herfst van het leven en vol van beeldende herinneringen. De glazen blijven gevuld, de zee is nooit ver weg, de ziel evenmin, de ziel van de fles. Een soepele pen die ook kritisch kan zijn.
Astrid Salman laat haar Venus’ schoenen achter in de goot. Er zijn mannen die minnen en mannen die haten en ze draagt de bundel op aan alle mannen die haar inspireerden tot schrijven. De liefde is umami en goddelijk en wordt door haar op vele wijzen doorgrond, soms maakt ze deel uit van de liefde, soms kijkt ze er naar. Het is een spel van afstand en dichtbij zijn, dat we beiden niet zeiden wat we dachten te vermijden omdat we niet wisten of we voor altijd en zo. Astrid heeft persoonlijke gebeurtenissen uit haar leven verwerkt in de gedichten en weet die mooi te verbeelden.
De beide dichters lopen ieder hun eigen pad en de paden raken elkaar niet. De liefde wordt vanuit een zeer verschillende invalshoek bezongen, de male gaze en de dichteres die zich daaraan probeert te onttrekken. Misschien is dat wel het mooie en verrassende van deze twee-in-één bundel.
Venusschoenen zijn giftig. De gedichten in deze bundel zijn absoluut niet giftig! Mark vertegenwoordigt voor mij de oud- Griekse orchis en Astrid de Victoriaanse.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van tineke van roozendaal
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
