Een Thriller zoals alleen Mous ze schrijft!

"Kris, een jongen die lijdt aan het syndroom van Gilles de la Tourette, is met zijn neef op vakantie. Ze rijden door de bergen als er een hevig noodweer losbarst. Dan schrikt Kris zich het apelazarus. Er loopt een man op de weg! Zijn neef kan hem niet meer ontwijken…
De jongens raken in paniek en slaan op de vlucht. Ze komen terecht in Odrín, een Spaans bergdorp, dat altijd in de schaduw ligt. Er hangt een unheimische sfeer en de meeste bewoners zijn nors en soms ronduit bedreigend. Kris en zijn neef willen zo snel mogelijk verder reizen, maar het lijkt wel alsof alles en iedereen dat tegenwerkt. Ze besluiten er stiekem vandoor te gaan. De enige toegangsweg blijkt met hekken afgesloten en wordt door gewapende mannen bewaakt. Omdat er een besmettelijk virus rondwaart, mag niemand het dorp nog in of uit..."

Tijdens het lezen van dit boek heb je echt geen idee wat er allemaal gebeuren gaat. Het is een boek voor kinderen en jeugd, geschreven in makkelijke taal en met een redelijk groot lettertype. Het verhaal is één groot mysterie, je hebt geen idee wat er allemaal gaat komen en krijgt tijdens het lezen veel vragen.

Ik bent zelf tevreden over de manier waarop Gilles de la Tourette in het boek verwerkt is, het is aanwezig, maar niet te opvallend. Ook worden er niet hele erge scheldwoorden enzo gebruikt, Mous is netjes gebleven! Ik denk wel dat de Tourette een goede toevoeging aan het boek is, zonder was het waarschijnlijk redelijk saai geworden. De Tourette laat je erg lachen, maar laat ook goed zien hoe het voor iemand met Tourette is om er mee te leven. Dit doet het boek door middel van quotes als "Ik weet niet of het door de kippen komt, maar ik verander in een soort levende boerderij. Ik loei, blaf, kakel en mekker en weet van geen ophouden.".

Er word goed naar het einde toegewerkt, ze ontdekten steeds meer en Kris maakte veel mee. Het was dan ook Kris die alles uiteindelijk ontdekte en het aan Ana en Hopper moest vertellen, waardoor uiteindelijk levens gered konden worden. De daders hadden zich goed onverdacht opgesteld, tot hij te veel had gezien en ze hem opsloten. Ook vond ik het fijn om te zien hoe dingen zo terug kwamen, dat de dokter dus blijkbaar zijn dochter had geholpen, dat de hardloper een journalist was en hij dus ook de geheimen van het dorp ontdekt had. Het maakte veel duidelijk!

Het boek had redelijk goede details, alleen vond ik dat de personen waren niet erg goed omschreven waren, en vond ik het was lastig om de vele namen te onthouden, wat ik erg jammer vond. Verder was het boek erg gedetailleerd en heb ik erg genoten van alle gebeurtenissen.

Ik vond het erg leuk dat ik tijdens het lezen van dit boek geen enkel idee had wie achter alles zat, of dat de ziekte niet zomaar in het dorp was verschenen. De ontknoping kwam subtiel, niet heel erg als een verrassing, maar toch verwachte ik heb toen nog niet. Ik had niet verwacht dat deze mensen er achter zaten, ik dacht dat ze 'the good guys' waren.. Juist dat vond ik tof, ik had echt niet verwacht dat hun het waren en dus kwamen dat, de reden dat ze het deden en de reden dat het virus in het dorp losgebroken erg onverwacht.

Helaas ging het daarna snel, nadat ze de politie hadden ingelicht was het een maand later. Dit vond ik erg jammer, ik had graag gelezen hoe de politie er mee om ging. Het leek hierdoor een beetje afgeraffeld, het was te plots afgelopen. Ik had dit dan ook graag anders gezien.