Eenzaamheid, traumaverwerking, machtsstrijd, seks.

Twee eenzame, diep gekwetste mensen die ter verdediging een muur om zich heen bouwen zodat ze in de toekomst niet meer opnieuw kunnen gekwest worden. Dat geeft wel een gemis dat ze beiden proberen op te vullen door macht over (de gevoelens van) anderen te verwerven. Daar ze hun eigen gevoelens uitgeschakeld hebben kunnen ze zelfs hun eigen lichaam voor dat doel gebruiken, samen met hun kennis en geld. Tussen de Dokter en de
Studente leidt dit tot een strijd om de dominantie via bdsm spelletjes. Bij de Studente gaat dit min of meer als gepland, bij de Dokter mislukt het: hij wordt toch echt verliefd en verliest de strijd om de macht maar hoopt er een vorm van geluk voor in de plaats te vinden. De achtergond van de geplogenheden in het Victoriaanse tijdperk, waar ze zich door hun afzondering (enkel met veel geld te koop) weinig van aantrekken, schept een kader waarin hun voorgechiedenis en het tragiche verloop van het verhaal aannemelijk wordt.
Via flashbacks maken zoowel de Dokter als de Studente in het verhaal een grote, maar allesbehalve positieve, evolutie mee. De Dokter: toch wel door eigen schuld/arrogantie. De Studente: krijgt klappen van het leven waartegen ze geen verdediging heeft. Tijdens hun drie maanden samen putten ze kracht uit mekaar en vechten ze tegen de verandering die hun relatie teweeg brengt. Bij de dokter valt de evolutie niet tegen te houden: hij stelt zich terug
kwetsbaar op en geeft toe aan zijn verlangen naar liefde en een gezamenlijke toekomst. Op een realistische manier, gezien zijn al gevorderde leeftijd en het verschil tussen beiden. De Studente kan zich beter afsluiten van de veranderingen in haar maar levert toch een zware innerlijke strijd. Een strijd die abrupt door een verkrachting beslecht wordt. Zij hervalt in het personage dat ze was voor ze de Dokter leerde kennen en hun relatie verwatert tot niet meer dan een aangename herinnering - in haar toekomstvisie althans.
De Dokter maakt het beste van een slechte situatie (leven als kluizenaar maar financieel onafhankelijk en doet wat hij wil). Als hij voldoende gemotiveerd wordt, wil hij opnieuw alles riskeren en vechten voor een betere toekomst.
Dit tegenover het defaitisme van de Studente, die het zeker zwaarder in haar leven had en grondiger kapot is, ook geestelijk.

Elise Wuyts heeft een erg vlotte schrijfstijl zonder ellenlange zinnen. Enkel wat moet gezegd worden blijft, overtollig vet wordt (chirurgisch) weggesneden. Ook in de gedachten van de hoofdrolspelers komt dit natuurlijk over, wat me een beetje verwondert. Dit maakt het verhaal makkelijk te volgen. Dat het bovendien altijd duidelijk is wat er bedoeld wordt, bewijst het taalmeesterschap van Elise.
Ik zie niet direct een verschil in schrijfstijl (al is dat er misschien wel) maar het
woordgebruik en de sfeer die geschapen wordt laten geen twijfel wie er aan het woord is. Prachtig zoals je afwisselend leest vanuit het standpunt van een oudere man met voyeuristische neigingen en dat van een jonge vrouw met als motto: de aanval is de beste verdediging. Hoewel het laatste de schrijfster als jonge medische studente misschien makkelijk afgaat, het eerste is zeker een grote prestatie. Persoonlijk hou ik erg van verhalen uit de Victoriaanse tijd; het
boek ademt die sfeer uit op elke bladzijde.
Al kwam ik toch een aantal uitdrukkingen tegen waarbij ik betwijfel of ze toen bij de hogere stand gebuikelijk waren:
..geloven dat de zon uit ons achterwerk schijnt...
..in de grond neuken...
..plas in mijn broek...

Mijn favoriete quote:
God is een opgeblazen sprookje gebruikt om een grote mensenmassa te kunnen controleren. Geef ze hoop en iets om te vrezen en ze zullen dansen naar je pijpen. Verbrand diegenen die afwijken van de norm en kruisig wie je tegenspreekt. Dat is de enige functie van godsdienst.

Het verhaal is een mooie evenwichtsoefening tussen het gezichtspunt van de Dokter en dat van de Studente. Het begint op een logische plaats: bij hun ontmoeting. Van daaruit loopt er een dubbele verhaallijn: één naar de toekomst toe die hun veranderende relatie behelst en een tweede in flashbacks die de gaten in hun verleden geleidelijk zal opvullen. Met een korte
proloog en epiloog door de Dokter om het verhaal te situeren en af te ronden.
Dat maakt het verhaal makkelijk te volgen en het steeds wisselend perspectief tussen Studente en Dokter houdt de nieuwsgierigheid gaande.
De lange emotionele worsteling tussen de karakters kan oorspronkelijk alle kanten uit, later voel je wel dat er een - nog niet nader gedefinieerde - dramatische afloop volgt; maar het uiteindelijke einde komt toch totaal onverwacht en bestaat dan nog uit telkens nieuwe verrassingen: dood Sudente, reactie Dokter, de brief en diens invloed op de Dokter.
Wel had ik meer nadruk verwacht op de invloed van de victoriaanse achtergrond op hun leven en de details hoe de Studente zich de medische kennis van de Dokter eigen kon maken. Dat is er natuurlijk wel maar wordt vooral geïllustreerd door de evolutie van hun seksleven.
Ik vond de quotes van Dickens, Eliot en Poe erg passend. De quotes uit de medische boeken zijn toepasselijk en verhogen de authentieke sfeer.
Voor mij is het opvallendste dat het boek de échte gebruiken in de Victoriaanse tijd weergeeft, ook al wordt het voorgesteld als uitzonderlijk en afwijkend. Voor de rijken golden de strenge regels immers niet, enkel naar de buitenwereld toe, binnenskamers deed men wat men wou. De armen waren gebruiksvoorwerpen, daar werd geen rekening mee gehouden. Dat wordt mooi geïllustreerd in de manier waarop de dokter aan zijn lijken komt. Allerlei seksuele uitspattingen waren dagelijkse kost, inclusief het misbruik van kinderen door hun (stief)vaders. Het verhaal beslaat maar enkele maanden van begin tot einde. Dankzij enkele flashbacks krijg je als lezer wel een complete voorgeschiedenis van beide hoofdrolspelers, wat toelaat om alles in
zijn context te plaatsen. De verschillende flashforwards nemen in mijn ogen een deel van de spanning weg (het is dan ook een roman en geen pure thriller) en dwingen je om je meer te concentreren op het verloop van het verhaal en de manier waarop men tot iets komt in plaats van de eigenlijke uitkomst. Dus meer de nadruk op diepgang dan pure spanning.
Ik vond de veelvuldige seksscènes niet storend maar wel te veel ervan in vehouding tot de rest van het boek. Nu deed het me te veel aan "Fifty Shades of Grey" denken.

Door de quotes aan begin en einde werd ik op het verkeerde been gezet. Ik verwachtte een verhaal - in de stijl van Dickens en Poe - over geneeskunde en Victoriaanse (wan)toestanden. Dat is maar voor een heel klein deel uitgekomen, integendeel, ik zat er bijna totaal naast.
De titel dekt wel de lading: het gaat over een studente die haar opleiding tot praktizerend dokter wil vervolmaken. Maar dat is maar een deel van het geheel. Tegelijk studeert ze de kunst van het leven en menselijke relaties. Net zoals de Dokter en die is tegelijkertijd een eeuwige student anatomie waarin hij de perfektie nastreeft. Beiden bestuderen mekaar en de invloed die ze op mekaar uitoefenen. Dat ze van de wereld afgesloten leven laat een klinische studie onder laboratoriumomstandigheden toe.
Positief is zeker dat het erg vlot leest en nergens verveelt, dus schrijven kan ELise.