Beleef eerst de doodsstrijd en dan het onderzoek... in de Achterhoek

Een spannend boek van begin tot eind dat leest als een trein. En dat ondanks het feit dat hoofdrolspeelster Suzan me bijwijlen flink ergerde.

De plot is heel degelijk opgebouwd. Een eerste deel met de moorden, het tweede deel met Suzans privé beslommeringen en het laatste met de eigenlijke jacht op de dader en de ontknoping. Telkens gevolgd door een stukje van de speurtocht, die heel lang niets of enkel valse sporen oplevert.

Dit boek kan perfect op zichzelf staand gelezen worden maar het heeft toch voordelen om de voorgaande delen uit de reeks eerst te lezen. Dat vergemakkelijkt de kennismaking met hoofdpersoon Suzan en haar moeder Nelleke. Nelleke die het hoofdpersonage in de vorige delen is.
Er wordt naar verwezen in een aantal flashbacks (naar het vooral Duitse deel van Suzans geschiedenis) want hun leven is er totaal door veranderd en dat heeft een duidelijk effekt op hun persoonlijkheid en relatie.

Maar ook binnen de relatief korte periode van het nu, waar de moordzaak in speelt, zie je een aantal wijzigingen in karakters of tenminste de perceptie ervan. De commissaris verandert van een vaderlijke figuur in een soort van profiteur die zijn verantwoordelijkheid wil ontlopen, Marc van een gewaardeerde collega in een vriend.

Mijn voorkeur gaat uit naar Nelleke (en ik heb de vorige boeken nog niet gelezen!): een rots van kalmte in de branding van het turbulente leven. Zij luistert en probeert te helpen maar oordeelt niet. Het belangrijkste vind ik dat ze wel probeert te sturen (de brief meegeven) zonder zich op te dringen, de beslissing ligt bij SuZan. SuZan vind ik veel te egoïstisch en koud.

De schrijfstijl past bij het verhaal. Kort, koud, snel, wisselvallig.
Gruwelijk vind ik de sterfscènes waar je de gedachten van de slachtoffers letterlijk tot in de dood volgt. Daarin zie ik een link tussen de schrijfster en haar hoofdpersonage.

Het was een mooie afwisseling tussen gruwelijk, interessant en heel geloofwaardig tijdens het lezen. De uiteindelijke ontknoping had ik helemaal niet zien aankomen. Na het lezen vond ik het toch nogal vergezocht en ongeloofwaardig, maar dat verandert niets aan de opbouw en inhoud van het verhaal. En rekening houdende met wat er net in Christchurch in Nieuw-Zeeland gebeurde, is het blijkbaar ook lang niet zo vergezocht of ongeloofwaardig als ik meende.

Ik vond het zeker een boeiend verhaal dat steeds mijn volle aandacht had.
Ik las het (zoals de meeste e-books) in de trein, dus met nogal wat min of meer lange onderbrekingen - wel telkens op het einde van een hoofdstuk. Dat stoorde niet en ik zat er meteen weer in bij het verder lezen.

De combinatie van elementen (de moorden uit de eerste hand, de realistische politiemethoden, het leven op een politiebureau dat écht aanvoelt) maken het toch wel uniek. Zeker ook de achtergond van Suzan, als kind ontvoerd en bij vreemden opgevoed... al vond ik toch wel wat te veel van het goede. Maar misschien komt dat beter tot zijn recht zodra ik de eerdere boeken met Nelleke in de hoofdrol gelezen heb.

Ik heb Corine Hartman geen lessen te leren... dit vraagt om meer.

Samengevat: Meeslepend, je beleeft het hele verhaal mee als een soort side-kick/waarnemer.